....Tsja, dan maar zo

Loden lootjes

Laatste week alweer voor de beoordeling. Afgelopen les was kort maar leerzaam. Inmiddels ben ik al weer 2 installaties verder.
Hier even een kort overzicht om de boel weer enigzins op een rijtje te krijgen.
Installatie 1)Zelfde situatie vanuit twee standpunten gefilmd. Installatie bestaat uit twee TV's die met de rug naar elkaar toe dezelfde situatie dus maar dan vanuit twee standpunten tegelijkertijd vertoont. Onderzoek naar kijkgedrag van de toeschouwer. Vraag die ik mezelf gesteld had was of ik een filmsituatie kon creeeren waarin een toeschouwer een eigen, persoonlijke ervaring op doet? Het idee waaruit mijn onderzoek voortkwam was dat bij een ongeluk geen twee mensen exact hetzelfde verhaal vertellen. Iedere situatie is een persoonlijke belevenis. Films zijn sturend en laten zo weinig mogelijk aan het toeval over. IK WIL TOEVAL!
Installatie 2) Zelfde materiaal als vorige week maar nu de twee TV's met het beeld naar elkaar toegezet. Onderzoek naar wijze waarop een installtie werkt. Wat zijn de mogelijkheden.
Installatie 3) 5 TV's zijn zo in een ruimte geplaatst dat het schietgrage figuur dat op respectievelijk elk beeld te zien is op een ander figuur, in een ander scherm schiet. Positie van een toeschouwer bepaalt welk schietincident de toeschouwer waarneemt. Onderzoek naar persoonlijke ervaring voor de toeschouwer, toeval, associatief vermogen van een kijker (neemt de kijker een vuurgevecht waar of een paar TV's met schietgrage figuren?).
Installatie 4) Het schietincident wilde ik in deze installatie complexer maken door een prooi dan wel slachtoffer toe te voegen aan het verhaal. In deze week onderzoek gedaan naar diverse papiersoorten om beeld op te beamen. Installatie bestond nu uit 3 beamers. Eén beamer die een aantal schutters projecteerde en twee beamers die daartegenover stonden waarop respectievelijk prooien, dan wel een slachtoffer geprojecteerd werd. Toeschouwers kregen diverse stukken verschillend papier uitgereikt die ze voor één van de 3 beamers konden houden. Hierdoor namen toeschouwers actief aan de installatie deel. Een term die ik toen voor het eerst hoorde was monumentaal. Ik wist niet precies wat ermee bedoeld werd maar vergat er naar te vragen en het woord vedween weer in de grijze massa. Onderzoek naar narratologie in een installtie, associatief vermogen, papiersoorten, interactiviteit tussen toeschouwer en installtie.
Installatie 5) Deze installatie bestaat uit 4 schermen waarop met een beamer beeld wordt geprojecteerd. In deze installatie heb ik geprobeerd 2 verhaal elementen aan de installatie toe te voegen. Naast schutter en slachtoffers heb ik ook de getuige toegevoegd. Ook wildeik onderzoeken wat voor effect het zou hebben als ik een element aan het verhaal zou toevoegen wat normaal in een film, die doorgaans van hoogtepunt naar hoogtepunt gaat, niet wordt vertoont.
Ik besloot een muizenval die op scherp staat toe te voegen en zo de aanwezigheid van een eventuele muis te suggereren. Als een metafoor voor de slachtoffers en als onbeduidende bijzaak die plots hoofdzaak zou kunnen worden als er een muis in terecht komt. Dit bleek een stap te ver. Ik had het beeld zwart wit gemaakt. Men wist niet of het een foto of film was. En men begreep de bedoeling van de maker niet. En dat was niet onbegrijpelijk, ik kon het nauwelijks uitleggen. (Hoewel ik wel helder in mijn hoofd had gehad.....dacht ik, hihi)
De wijze waarop ik de beeldschermen had opgehangen werd ook bekritiseerd. Ik had 4 schermen op een rijtje gehangen. Wat was hier eigenlijk nog installatie aan? had ik niet net zo goed gewoon 4 TV's kunnen neerzetten. Wat was de meerwaarde van deze presentatie vorm? Dit was een zeer noodzakelijk kritiek. Het woord monumentaal dook wederom op en nu kon ik er niet meer onderuit.
Wat is monumentaal?
Dat hoop ik uit te kunnen leggen in mijn volgende blogbericht.

Rimboektoe.

Afgelopen week besloot ik dat ik nog veel te leren heb op het gebied van filmen en dat ik wellicht verstandiger aan deed met bestaand materiaal te gaan werken. In mijn experimenteer plan had ik het over de verschillen in getuigenverklaring naar aanleiding van een ongeluk. Ik vind dit typisch en wilde iets doen met deze realiteit. Ik stoor me soms aan films omdat ik ze te sturend vind en te beperkt. Ze zijn te zien op één scherm en de regisseur bepaald eigenlijk exact wat een kijker te zien krijgt.
Dus besloot ik een ongeval, in dit geval een schietongeval na te bootsen door schietgrage figuren uit diverse films uit hun verband te halen en in een nieuw verband te plaatsen, een installatie. Ik was erg benieuwd of ik mensen vanuit verschillende beeldschermen op elkaar kon laten schieten.
Ik wil toeval een rol geven in de installatie dus heb ik de korte schietshots geloopt. In de montage heb ik ook delen zwart gelaten zodat niet op elk moment geschoten wordt en niet elke kijker dezelfde beelden ziet op hetzelfde moment. Vanuit verschillende standpunten zag je als kijker welliswaar dezelfde situatie maar iedereen vanuit een andere invalshoek. Twee figuren die vanuit de ene postitie op elkaar lijken te schijten uh schieten blijken vanuit een andere situatie op heel iemand anders te schieten.
Ik vond het resultaat niet betreurenswaardig maar er waren toch wel een paar zeer storende factoren. Ten eerste was de ruimte waarin de installatie zich bevond erg klein. Daarnaast waren de beeldschermen zelf wel erg prominent aanwezig, door hun plompe aanwezigheid en de snoeren en kabels waarmee ze op netstroom aangesloten waren kon je er als kijker niet om heen lopen. Tesamen met alle klaschaoten en een docent trad eerder een claustrofobische toestand op dan de vrije, beoogde toestand.
Van Noud kreeg ik dan ook als advies om meer beamers in te zetten en deze te projecteren op transparant papier. Dit zou ik dan op kunnen hangen.
Vandaag diverse soorten transparant papier aangeschaft, morgen ga ik de proef maar eens op de som nemen. Van Henk te horen gekregen dat kalkpapier dé oplossing is. Dus morgen zal ik eens gaan zien.
Verder vraag ik me wel een beetje af hoe ik nu verder moet. Ik vind het schietincident wel een olijk incident en eigenlijk wil ik daar wel mee verder. Alleen hoe kan het schietincident zich verhouden tot de oorspronkelijke onderzoeksvraag. Als ik die gans uit het oog verlies ben ik strax de Sjaak. Wat was ook al weer mijn onderzoeksvraag?
Als ik een situatie vanuit verschillende kanten film en ik laat het materiaal van beide camera's op een apart beeldscherm, tegelijkertijd zien wat voor effect heeft dat op een kijker?
Wat een rare onderzoeksvraag!?
Ik ben geevolueerd en wil graag een verder ontwikkelde onderzoeksvraag lanceren.
Mag dat?
Ja, dat mag!
Als ik een situatie vanuit verschillende kanten film en ik laat diverse elementen uit dezelfde situatie op verschillende schermen zien, maakt een kijker daar dan één verhaal van?
Hetzelfde dus, maar dan anders!

Taiga geneuzel

Om te beginnen wil ik laten weten dat Ryanne, de geportretteerde uit mijn film B12, is bevallen van een gezonde dochter, Michelle!! Hiephoi.
Daar ik momenteel niet over een internetaansluiting beschik moet ik mijmeringen zolang maar aan een gratis gedownload schrijfprogramma toevertrouwen. Dit heeft me even moeite gekost. Misschien een beetje vreemdmaarikk heb het idee dat dit schrijfprogramma niet luistert, niet ziet. Mijn blog voelt toch meer aan als een telefoon. Dit is gewoon een platte toestand. Als ik deze flesblog te water laat denk ik wellicht al weer heel anders over het geschrevene... Dat is de prijs die(zij het tijdelijk) betaalt dient te worden voor het leven in de Taiga.
Vandaag allerhande klussen in en om de, van de door houtworm vergeven boerderij gedaan. Deze aangelegenheden hebben me een tijdelijk gevoel van buitengewoon nut verschaft. Dat gevoel nam al gauw af toen de 'Brabant water man' afscheid nam terwijl het water uit de muren spoot.
“Maakt u dat ook nog?”
“Nee hoor, wij leveren tot aan de watermeter. Prettige dag nog.”
“Ok, slik, doeg.”
Inmiddels besloten dan maar aan school te gaan werken. Installatie, tsja wat ben ik begonnen? Afgelopen experiment vond ik een leerzaam experiment.
Ik heb geleerd dat wat ik wil niet zo zeer om hoofd en bijzaken gaat maar wellicht om point en view. Ook is de installatie die ik had gemaakt zeker niets nieuws onder de zon. Veel films worden immers gelijktijdig met meerdere camara's gefilmd. Twee voorbeelden; de film over Zidane, die ook vertoont werd op vele schermen tegelijkertijd en de film van Noud, 'last conversation' niet te vergeten die met 24(?) camara's werd gefilmd.
De situatie die ik had gefilmd en vervolgens liet zien, was erg letterlijk en de kracht van een installatie zit em denk ik juist in de associatieve werking die zo'n installatie kan hebben. Om wat je niet ziet.
Ik heb het eerste experiment gefilmd met twee camera's naar elkaar toegericht. Ik ben nu van plan om een experiment te doen met twee camera's die met de rug tegen elkaar aan staan. Als kijker moet je het gevoel krijgen dat je tussen twee vuren in staat.

Zei iemand vakantie....?

Ik geloof niet dat ik de afgelopen twee weken met het woord vakantie in verband kan brengen, want ik ben verhuisd, naar een groot en donker bos. Omringd door allerhande wilde beesten leef ik sinds drie dagen in bijna volstrekte afzondering. Een op de russische taiga gelijkend, enigzins gerept stuk natuur vol omgeknakte bomen, vennetjes en hier en daar een rijtje heuse geknotte wilgen. Een Mondriaan-achtige Appelboom in de achtertuin en een stuk of wat half ingestorte schuurtjes zijn te zien op het schilderij dat uitzicht heet.
Ik ben benieuwd wat deze omstandigheden aan inspiratie zullen gaan opleveren. Hoewel de zon nog niet erg hoog komt en de grond nog bikkelhard is kondigt het naderende voorjaar zich soms een beetje aan. Winterkoninkjes, waar danken deze knaapjes hun naam aan, kwinkeleren reeds dat het een lieve lust is. Een krokus verschijnt hier en daar ubergronds!
Het kacheltje knispert en van mij wordt verwacht dat ik GODVERDOMME eens aan het e x p e r i m e n t e r e n ga.

Vorige week in aller ijl Noud en Mels nog op de hoogte gebracht van mijn onderzoeksvraag en in ieder geval van Noud groen licht gekregen, maar daarna is het vreemd gelopen.
Vakantie betekent voor voor mij doorgaans werken, also gedaan. Een mens moet ergens van leven en doorgaans is er niet al te te doen binnen het bedrijf waar ik voor werk.
Daar komt momenteel bij dat ik en mijn lieftallige huisgenoten onlangs van de rechter te horen gekregen dat wij binnen afzienbare tijd, te weten 4 weken, het huidige pand verlaten dienen te hebben. Dit is niet gebruikelijk, ik was er dan ook niet op voor bereid. Laat het een les zijn...zucht. Affijn, alras ons heil moeten zoeken tot een nieuw dak boven onze hoopvolle hoofden.
Vervolgens donderdag tevergeefs op Henk gewacht bij de werkplaats om tot de pijnlijke herinnering te komen dat het 'oh ja, dat is waar ook' vakantie was.
Het is nu vrijdagavond en ik lees net de mail van Wout dat we morgen vanaf 13.00u les hebben. Dit komt mij dus reette goed uit!! Morgen ochtend is het tijd voor mijn eerste experiment.
Ik ga een situatie filmen waarin een gebeurtenis plaats heeft. Wat ik wil bewerkstelligen is dat twee camera's dezelfde situatie vastleggen maar zo dat beide iets anders registreren.
Dussss tot morgen.

Onderzoeksvraag

Experiment, naar hoofd- en bijzaken in een vertelling.

Als ik een situatie vanuit verschillende kanten film en ik laat het materiaal van beide camera's op een apart beeldscherm, tegelijkertijd zien wat voor effect heeft dat op een kijker?


Ik zou graag onderzoek doen naar het gebruik van meerdere camera's, die dezelfde situatie registreren maar vanuit een ander standpunt.

Das experiment

Aankomende zaterdag ben ik niet bij de les en omdat de Avans website zoals gewoonlijk onbereikbaar is wil ik middels deze weg dan maar mijn plan omtrent het aankomende experimentele kwartaal kenbaar maken.

Narratologie is de kunst van het vertellen.

Naar aanleiding van een ongeluk, blijkt dat er eigenlijk nooit identieke verklaringen worden gegeven. Niemand maakt ooit exact hetzelfde mee als een ander. Je staat nooit op exact dezelfde plek als je buurman. Al beleef je met 100- den mensen hetzelfde concert, een ieder heeft zijn/haar eigen verhaal. Dit vind ik een fascinerende gedachte. Want hoe éénheidsworst de wereld ook aan ons gepresenteerd wordt, écht één is ie nooit.

Doorgaans gaat een verhaal van hoogtepunt naar hoogtepunt, bijzaken worden nogal eens vermeden. Zo ook in film. Dit levert eigenlijk een zeer onrealistische toestand op. De verteller bepaalt vaak zo concreet mogelijk wat de ontvanger zal gaan horen, zien, dan wel beleven. Kortom een verhaal is een abstractie van de zogenaamde werkelijkheid.
Na het kijken van een film gaat elke kijker naar huis met dezelfde beelden. In de film is zo weinig mogelijk aan het toeval overgelaten en de grillen van de interpreterende mens zijn tot het minimale gereduceerd.

Als antwoord hierop worden onder andere postmodernistische films gemaakt. De maker verwacht een actievere houding van het kijkerspubliek. Toch krijgt iedere kijker nogthans dezelfde beelden voorgeschoteld. In interpretatie wordt de kijker vrij gelaten.

Ik wil onderzoek doen naar de verschillende kanten van waaruit je een verhaal kunt laten zien. Het gaat om dezelfde situatie die vanuit verschillende kanten (te beginnen met twee) wordt vastgelegd. Het hoogtepunt in de film wordt daardoor relatief, het hangt er maar net vanaf van welke kant je naar het gebeuren kijkt. Wat een bepalende rol zal gaan spelen is dus de achtergrond, en wat zich daar afspeelt.


Er zijn twee onderzoeksmethoden die ik heb bedacht.
1)Twee (of evt ooit meer) camera's die tegenover elkaar staan en die registreren wat er tussen hen in afspeelt.
In deze situatie stel ik me voor dat hoofd en bijzaak in de film per scherm verschillen. Als voorbeeld zou ik willen nemen, één en dezelfde persoon die door de ene camera wordt geregistreerd als zijnde naderende persoon. En door de andere camera als zijnde zich verwijderende persoon. Op de voor, dan wel achtergrond kan zich iets afspelen dat onbeduidend is of juist beduidend, afhankelijk van naar welk scherm je kijkt.
2)Twee (of evt ooit meer) camera's die naar buiten gericht dát registreren wat zich om hen heen afspeelt.
In deze situatie stel ik me voor dat geen kijker ooit het hele verhaal zal kunnen waarnemen. Ik stel me bijvoorbeeld voor dat de twee naar buiten gerichte camera's een naderende persoon registreren. Deze personen kunnen vervolgens rondom de camera's lopen. Beiden maken bepaalde situaties mee die gevolgen kunnen hebben voor de loop van het verhaal. Op het ene scherm is bijvoorbeeld te zien hoe de ene persoon de ander een klap verkoopt. Op het andere scherm is vervolgens één van beide personen te zien met een bloed neus.
In dit geval speelt ook tijd een belangrijke rol. De ene kijker ziet een klap en kan raden naar de gevolgen. De andere kijker ziet een bloedneus en hoeft niet lang te raden naar de oorzaak.
Ook kan het zo zijn dat zich iets af speelt tussen de schermen in, aan de hand van eventuele
gevolgen kan een kijker een beeld vormen van wat er gebeurt is.

Als ik een situatie met meerdere camera's tegelijk registreer en ik vertoon het daaruitvoortgekomen materiaal per camera op een eigen scherm dan verliest de situatie de mate van hoofd en bijzaak, die normaliter geregisseerd zou worden, waardoor een kijker wordt gemotiveerd zelf de belangrijkheid van elementen in het verhaal te bepalen.

Uiteindelijk zal mijn verhaal dus in installatievorm aan de kijker verschijnen.

AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH

Ik ben al dagen als een idioot aan het monteren en kom telkens weer tot de ontdekking dat ik nog iets mis of dat er iets niet klopt.Of dat de geluiden niet kloppen of dat geluiden niet lang genoeg duren of te kort... of dat er een frame-pje teveel aan een shot hangt of dat het beeld licht is of te donker, of dat de shots niet qua kleur overeen komen of qua geluid.
Ik heb aan de kleur zitten prutsen (NEVER ENDING STORY), is er nog een weg terug...? Eten en slapen zijn gereduceert tot onbeduidende zijstraten. Badend in koud zweet wordt ik 's nachts wakker. Jezus doe ik dit voor mijn lol? En dan ga ik toch maar weer monteren.
Beoordeling, drama.
Spijt achteraf...had ik maar....
Niet dat ik helegaar geen plezier aan dit project beleefd heb, integendeel. Maar nu zie ik het even niet.
Van het geluid baal ik eigenlijk momenteel nog het meest. Ik heb eigenlijk echt geen idee hoe ik dat moet aanpakken. Ik krijg niet veel voor elkaar met sound booth. Waarom kun je bij het ene geluidsstuk de meeste ruis eruit halen an bij het andere nix?
Het moeilijkst met zowel kleur als geluid is dat je niet alles mooi naast elkaar kan zien zodat je kunt zien hoe het totaal plaatje wordt. Ik hoe kleur verschillen(laat ik het over geluid verschillen maar niet hebben).
Nou ik ga nog maar even verder...slik....succes allen...zucht

De laatste week voor de opdracht, nu al??

Afgelopen week besloot mijn harde schijf het te begeven. Zucht....
Ik dank de goden dat ik niet met een HD camera in de weer ben gegaan want dan was ik nu reddeloos verloren en had ik alles opnieuw kunnen filmen.
Niet dat ik er de aankomende tijd erg florisant voor sta maar ik ben min of meer op het punt waar ik gebleven was. Ware het niet dat ik al het geluid kwijt ben.
De huidige toestand dringt simpele oplossingen aan mij op. Mijn aanvankelijk woeste plannen zijn gereduceerd tot een verhaaltje op Nijntje Pluis niveau. Als ik maar een begin, midden en eind heb galmt het door mijn leegstaande hoofd !!! Slik...
Wat staat mij nog te doen?
De drie scenes nog maar eens beschrijven. Ter controle naar een klasgenoot sturen met de vraag of het volledig is. Nieuwe shot list maken. Morgenochtend filmen. Monteren. Geluidsontwerp. Daar ga ik nog alderbarstens veel werk aan hebben. Hoewel ik de opdracht geloof wel weer erg zwaar heb opgevat. Ik had gedacht dat er geen synchroon opgenomen geluid gebruikt mocht worden. Als je er maar sprake is van een eigen ontwerp.... Dat wordt nachtwerk.
Succes met de laatste loodjes allen....!