Hel,verdoemenis en ondergang...

Terwijl ik nadenk over verleiding en consumptie valt mijn oog op een stuk afval langs de weg dat daar overigens in grote getale ligt. De inhoudsloze doch kleurige verpakking verleidt mij ten eerste om ernaar te kijken en ten tweede om zin te krijgen in zo'n heerlijke verkoelende dorstlesser. Conditionering lijkt me in dit geval wel op mij van toepassing, ik kom, ik zie, ik consumeer! Welliswaar heb ik het artikel niet in mijn bezit maar het water loopt me al in de mond en het kwaad is welhaast gescheten uhhh geschied...na het zien van de verleidelijke buitenkant.
Nu weet ik uit ervaring dat ik ice tea absoluut niet te zuipen vindt dus eigenlijk wel vreemd dat ik word verleid. Verleiding heeft kennelijk iets met het onderbewuste te maken. Mijn zintuigen vangen vanzelf signalen op, kleur, geur, smaak, enzo en zetten die om in prikkels die op hun beurt hun best doen om mij tot actie aan te sporen. Dat zit in mijn natuur en zal wellicht een oud overblijfsel zijn van zoiets als instinct en het voortbestaan van de soort. Pas nadat prikkels, signalen en de directe drang tot aanvallen door mij vakkundig zijn afgeslagen begin ik na te denken over wat er met me aan de hand is. Ik ben ternouwernood ontsnapt aan een aanval van de verleiding tot consumeren.
Ik ben deze keer geen slachtoffer geworden van mijn natuurlijke drang tot overleven maar gevaar ligt wel aan alle kanten op de loer. Daar wordt mijn oog reeds een volgende kleurige verpakking gewaar en ai,ai,ai om een signaal van COCA COLA te trotseren moet ik wel van buitengewoon goeie geestelijke huize komen. Ik moet knokken tegen de waanzinnige consumeer drang die mij in haar greep houdt. Het beeld van de Victoria baars doemt voor mijn geestesoog op, vreten, vreten, vreten tot aan me eigen soort toe vreten totdat ik als enige over ben, aahhhhh.
Ik mag godverdomme toch leie dat ik meer ben dan een agglomeratie van onstilbare behoeftes! Ik als 'mens' mag toch wel hopen dat ik op de een of andere manier aan de bel kan trekken als het me allemaal wat te gortig wordt met dat inhalige gedrag. En dat ik in een zeker geval kan BESLUITEN te gaan consuminderen in plaats van consumeren als ik denk te weten dat zowel ik alsook de soort daar meer baat bij hebben?
Kan dat?
.....Ja dat kan!

Verleiding en consumptie, wat een verassing...

Verleiden - Tot iets slechts overhalen, op de slechte weg leiden. Deze verklaring van het woord verleiding uit 'dikke van Dale' trof mij buitengewoon. Verleiding heeft voor mij iets met geheimzinnigheid te maken, spanning eventueel erotiek maar deze negatieve lading verbaasde me.
Consumptie daarentegen vind ik een vies woord met een negatieve bijklank. Toch staat er in het 'dikke' boek van meneer van Dale hooguit iets neutraals over als; verbruik van goederen , het nuttigen van levensmiddelen.
Zo blijken beide woorden een andere aard te hebben dan ik dus aanvankelijk dacht, een goed begin van de opdracht!? Toen ik van de opdracht hoorde dacht ik direct aan vlees. Nu ik toch anti vleeseters was kon ik er net zo goed op doorborduren of macrameeen al naar gelang... Echter na het zien van de film 'Darwins nightmare' dacht ik bij me eige dat ik geen zin had om de hele wereld te gaan ontmoedigen door louter negatieve berichtgeving over het wel en wee van de planeet. Godverdomme wat een negatieve documentaire, in plaats van aangezet tot goede daden voelde ik sterk de behoefte me vol te laten lopen in de kroeg en vooral op m'n reet te blijven zitten afwachten totdat het onafwendbaar lot de mensheid uit haar lijden zou verlossen.


Dat dus niet maar wat dan wel......??

Verleiding....

Die donderdag hadden we weer kunstgeschiedenis van meneer KOEK en daarmee ben ik altijd reuze content dus nix te klagen dus nix bloggen...gniffel
Zaterdag daarentegen zat ik helaas met een buitengewone kater, de opdracht voor die dag aan te horen. Iets met verleiding dat kan ik me nog herinneren en dat we om 12.30u, aan de haren een eventuele introduce met ons mee torsende weer dienden te verschijnen. Ik schoot een paar verleidingen althans zaken die mij verleiden tot schieten maar twijfelde over hoe deze plaatjes te onderbouwen. De foto die wellicht beter had kunnen laten zien gooide mijn benevelde brein eruit en zo stond ik voor de taak om een onverklaarbare foto te verklaren. Dit ging me nog slechter af dan dat ik had gehoopt en nu ben ik anti vleeseters.
De dag was een beetje langdradig daar Mels en Bas tot laat in de middag nodig hadden om iedereen van passende kritiek te voorzien, we waren geloof ik met 40 mensen. We mogen onszelf dus gelukkig prijzen, we hadden er nog kunnen zitten!
Het aankomende project wordt verleiding en consumeren en dat klinkt spannend dus volgende keer meer!

Wat is het toch altijd weer reuze gezellig in Den Bosch, beetje fatsoenlijk bloggen ho maar!
Affijn we zaten dus weer eens bijeen gekneuterd in de collegezaal en laafden ons aan louter filmpjes want ondertussen waren we allen zo gebrainwashed dat niemand meer een fotootje wilde laten zien.
Toen kwam het Visstraat filmpje en ik liep te kloten met m'n camera omdat ik er de pest aan heb foto's te maken met weinig licht, daarin ben ik nl nog niet bepaald bedreven. Het was de bedoeling dat de kijker liggend deelgenoot kon worden van ons met onze 'hoe is het om de Visstraat te zijn'ervaring.
Gelukkig hadden we besloten er een loup van te maken want het was een enigzins kort filmpje en ook was ik blij dat we niet weer met iets totaal anders waren komen aanzetten. Ik had het idee dat mensen niet goed wisten wat ze met het filmpje aan moesten. De presentatie was zeker ok hoewel er wel een aantal aandachtspunten waren zoals het systeemplafond waarop we het filmpje geprojecteerd hadden verdeelde het beeld in blokken, nee dat was eigenlijk niet de bedoeling. Ook was de wijze waarop we mensen wilden motiveren om op de grond te gaan liggen niet duidelijk.
Inhoudelijk was er uiteraard ook weer heel wat kritiek maar niet getreurd want het was weer reuze leerzaam. Ik voel overigens niet de behoefte daarover of over de rest van de dag nog uit te wijdden want het was een leerzame dag en iedereen die het wat aangaat is erbij geweest dus dat bespaart mij een hoop gebliep en getik.
Vol frisse tegenzin zien wij met opgeheven hoofd het volgende project tegemoet!.....slik

En zo brak de dag aan waarop we het hele zaakje moesten gaan presenteren. En dus stonden we om 8.30u voor het koffieautomaat in de kantine. We hoopten enigzins te gaan 'scoren' met de presentatie want over het filmpje hadden we enigzins onze twijfels.
Met vooral veel tape, een beamer, boxjes, koffie, asbest afzet lint en nog meer koffie draaiden we een installatie in mekaar.
Een uur later kropen we allen bij elkaar in de college zaal en kon de wedstrijd.... uh de beoordeling beginnen. Vol spanning sloegen we de eerste filmpjes gade en ik dacht bij mezelf dat we toch wel een zesje in de wacht zouden moeten kunnen slepen.
Nou er wordt hier gebabbeld dus ik ga posten... Doei

Bovendien is mijn tijd om......

Om een lang verhaal kort te maken (ik heb nog maar een half uur om mn blog te tikken) besloten we om dan in 's hemelsnaam toch nog maar nieuwe beelden te gaan maken. Donderdag togen Shiva, Yen Lee en ik naar geen andere straat dan de Visstraat om daar dan alsnog beelden te gaan maken van in de camera gapende hoofden. Gewapend met een alu bordje en snoep. Ik kwam zo nu en dan langs want ik wilde ook nog even de doca in en bovendien was het weer zo buitengewoon beroerd dat het me nutteloos leek gezamenlijk de mensen te bewegen in de camera te kijken.
Zoals het echter de Visstraat crew eigen is kregen we er weer eens buitengewoon veel plezier in en de ideeen en mogelijkheden en zo ook wanorde hoewel dat die dag nog niet echt bleek. We raapten errug veel matriaal bijeen en kwamen gisteren ( donderdag) bijeen om weer eens een filmpje te gaan monteren.
Wat weer buitengewoon inspirerend begon veranderde langzaamaan in de Visstraat zo kenmerkende nachtmerrie van mogelijkheden, draden van verhalen kwijt zijnde, democratische en meer van die ellende getuigende, melige waanzin! Jaja we hebben weer gelachen. (Voor wie denkt dat we geen plezier aan dit project beleefd hebben.)
Omstreeks 17.00u begon de spanning van de race tegen de klok pas echt goed voelbaar te worden wat uiteraard resulteerde in meer gelach. Vertwijfeld vroeg ik me af of we eigenlijk niet gewoon een blote reet moesten gaan laten zien om de toeschouwer dan op z'n minst nog te vermaken.
Welnu de rest verklap ik niet dat ziet men zaterdag wel.

Na veel kritiek over het filmpje dat begon met blauwe lucht, vogels, voorbij lopende mensen tussendoor hier en daar een vallende persoon, een rood opstijgend lichtje chaos, plafonds, hoofden, een kelder, een op straat liggende persoon en dan afgelopen.. dacht ik eraan hoe het zou voelen al die opsmuk weg te laten. Het hele probleem met dit project was mijns inziens zowiezo dat de hoeveelheid aan mogelijkheden de essentie vertroebelde. Ik irriteerde me aan het feit dat als ik aan het project dacht ik louter een wit vlak in m'n hoofd zag, geen woord, geen geluid, geen kleur, nix. Als we bij elkaar kwamen werd ik compleet bolsterig in de knarre en als ik na afloop van een bijeenkomst naar huis ging tolde en duizelde het me van de mogelijkheden.
Toch durfde ik niet al het verzamelde matriaal los te laten maar ergens wist ik wel dat we het een kans moesten geven alle wormvormig aanhangsels te elimineren. Die donderdag lieten we een filmpje zien dat door allen tesamen tot stand was gekomen maar dat door Barry in wederom een enigzins gelikt jasje werd gepresenteerd. Ik vond de kritiek verpletterend maar wel juist. Ik had het gevoel dat de kritiek die werd geuit strookte met mijn opvattingen over het essentie verhaal. Geen geluid, geen aftiteling, geen montage trucs en geen verhaal, gewoon beelden.
Die donderdag zouden we allemaal onder Barry's bezielende leiding een filmpje in mekaar draaien. Ik begon nog enigzins schoorvoetend en probeerde eerst nog met wat beelden uit de ouwe doos een filmpje te maken maar het kwam niet en uiteindelijk liet ik steeds meer vallen, behalve een hand aan het eind (die werd er later alsnog afgeknipt). Het maken van een spannend filmpje, of een mooi filmpje, of een filmpje met een verhaal leek mij niet meer ter zaken te doen. Wat voor mij van belang was was weglaten, dat hoorde in het proces thuis.
Die zaterdag moesten wij weer voor de krijgsraad verschijnen en de conclusie luidde dat wij op de beelden uitgekeken zijn. En dat trouwens iedereen op de beelden uitgekeken was.
Mij schoot dat enigzins in het verkeerde keelgat. We zitten toch niet uit louter vermaak op de academie? Het weglaten van wormvormig aanhangsels is toch minstens zo'n belangrijk proces als het vinden ervan......

Oh ik zie dat mijn tijd om is en ik moet nog rijden, tot de volgende knoop!!!