Op weg naar de essentie.

Op een bepaalde dag kwam de Visstraat crew weer eens bij elkaar. Even leek er iets mis te gaan toen we vernamen dat een van onze leden een flinke smak had gemaakt en enigzins blauw en gekneust op bed lag. Daar dit lid nog met geen atoombom een halt is toe te roepen konden we ons toch later die dag aan ons geliefde project wijdden.
De week ervoor hadden we tesamen besloten een aantal beelden te gaan gebruiken voor het filmpje en Barry had daar alras een productje van gemaakt.
Bij het zien van de eerste beelden dacht ik bij mezelf 'dit is het'...
Blauw, fladderende objecten, passerende mensen een hoofd boven de camera. Plots woeste drukke beelden, ge-ren, gevlieg, stop achteruit lopende mensen, daar ligt iemand (wat een verrassing), flits beeld boven water. Eind, aftiteling met dank aan Olafur Olafuraston blabla. Tsja wat moesten we hier nou toch weer mee? Het filmpje bevatte zeker goede elementen maar tsjessis wat wel en wat niet. We togen naar Barry's super computer en begonnen de zaken weer eens anders achter mekaar te plaatsen en door mekaar te klutsen.
Wat me gaandeweg stoorde was het verhaal dat verteld leek te moeten worden. Wilden we wel een verhaal vertellen? Hoewel we bij tijd en wijle van mening waren dat we liever een beetje de abstracte en wellicht poetische kant uit wilden leek dat in praktijk toch moeilijker. De een ziet een beeld wel zitten en de ander voelt daar dan weer niet zoveel voor.
We besloten elk een plat schijfje mee naar huis te nemen met daarop het gebraden uh gebrande filmpje om aan een ieder die maar zou willen horen (of zien in dit geval) het filmpje te laten zien of horen....en reacties te registreren.
Die avond vatte ik een aantal mensen in de kraag die ik het filmpje in de maag splitste. Bij het zien van de eerste beelden nam ik een bepaalde rust waar maar na een minuut of twee viel het filmpje louter verwarring ten deel. De mensen snapten er werkelijk geen reet van en begonnen luidkeels door elkaar te krakelen en met elkaar te overleggen over het hoe en waarom (voornamelijk het laatste).
Waarom begon het zo rustig en werd het na een paar minuten zo druk, wat doet die laatste persoon op straat, zijn ze in een ziekenhuis ofzo? WIE IS OLAF OLAFSON?

Misschien had ik eerst even de blogs van mijn groepsgenoten moeten lezen ipv naderhand! Gniffel, wel leuk om te lezen dat iedereen denkt te weten dat we op een lijn zitten maar dat we er toch allemaal een compleet andere zienswijze op na houden.
Of heb ik het nou mis?

Een paar dagen later maar weer eens gaan filmen geloof ik....
We probeerden deze keer door middel van enigzins dramatische poses de aandacht van de voorbijganger te trekken zodat deze zich niets vermoedend boven de lopende camera zou laten zien. Barry bijt de spits af, gevolgt door Yenli. Tijdens mijn ligactie gaat mijn oh zo handige schoen uit. Dit versterkt kennelijk de dramatiek want nadat Barry een voorzetje heeft gegeven komen er uit alle hoeken en kieren van de Visstraat hulpverleners toegesneld.
Gelukkig houden we tijdig op met onze criminele filmdaden want daar komt de smeris weer eens de hoek om gesjeesd in een welliswaar kei gave politieauto. Gelukkig weten we nog net het vege lijf te redden door het station in te vluchten.

Die zaterdag hadden we, wat een verassing weer les.
Wederom kregen we te horen dat we te ver afdwaalden en dat we eigenlijk al in het begin van het Visstraat project beet hadden gehad. Enig gevoel van irritatie kon ik niet onderdrukken, het is een groepsproject en met de ideeen van 4 mensen zullen we het moeten doen. Daar kan dan wel eens iets anders uitkomen dan wat men hoopt na het zien van de eerste opname resultaten. Als een iemand iets heel ok vindt dan wil dat nog niet zeggen dat dat voor de anderen ook zo is. Er is sprake van een zekere groepsdynamiek en iedereen heeft de reacties over de eerste opnamen op een eigen wijze geinterpreteerd en naar de anderen toe gecommuniceerd. Met als gevolg heel veel foto's, filmmatriaal en ervaringen en enig gevoel van spijt dat we hit al gehad hebben en eigenlijk geen idee hebben wat we daar nu eigenlijk mee aan moeten.
Anyway ik denk wel/niet te weten wat 'goed' in ons geval betekent en Shiva, Yenli en Barry geloof ik ook wel/niet. Dus kwamen we afgelopen donderdag in een spoedberaad bij elkaar op een zeer geheime locatie ergens in Nederland. Terwijl we een Bossche Bol verslonden (Shiva bedankt!) bekeken we het door ons verzamelde filmmatriaal en bespraken we onze zienswijzen op het woord 'goed' in verband met de Visstraat, the movie...
Het was weer erg leuk om samen te zijn en verder zien we wel hoe het loopt. Over een paar jaar lachen we waarschijnlijk om dit project (nu ook al trouwens). En verder gaan we er geloof ik voor het gemak maar even vanuit dat het zo onsamenhangend blijft als het nu is?!
'VISSTRAAT RULES'!!!

De donderdag daarop hadden we om 9.30 uur afgesproken. Tijd voor activiteit. Helaas waren ikzelf en het weer de spelbrekers van de dag. Ik moest en zou een auto kopen en het weer moest en zou klote zijn. Yenli, Shiva en Barry togen toch naar de Visstraat om het een en ander te gaan filmen. Toen ik uiteindelijk erg laat arriveerde regende het nog steeds en bleek het wat opnames betreft een beetje een schamele oogst te zijn.
We treurden er niet heel erg om en reutelden elkaar wederom de oren van het hoofd.
Persoonlijk heb ik eigenlijk nog steeds geen flauw benul waar dit schip moet gaan stranden. Ik denk dat we weer of geen weer gewoon op straat moeten gaan liggen/staan/zitten/hangen. De regen zou misschien nog een leuke factor kunnen zijn in het geheel. De Visstraat gaat tenslotte ook niet binnenzitten als er een buitje valt. Practisch is het een ander verhaal maar een regenpak kan uitkomst bieden.

Die dag kregen we weer een buitengewoon betreurenswaardige vage les voorgeschotelt. Dat scheelde enigzins want zodoende had ik het idee dat ons project zeker niet vager kon zijn dan de die les. Opgebeurt ging ik huiswaarts.
Zaterdag Breda foto was leuk en ik denk ook leerzaam.
En nu zit ik hier en tiep....