Om te beginnen wil ik laten weten dat Ryanne, de geportretteerde uit mijn film B12, is bevallen van een gezonde dochter, Michelle!! Hiephoi.
Daar ik momenteel niet over een internetaansluiting beschik moet ik mijmeringen zolang maar aan een gratis gedownload schrijfprogramma toevertrouwen. Dit heeft me even moeite gekost. Misschien een beetje vreemdmaarikk heb het idee dat dit schrijfprogramma niet luistert, niet ziet. Mijn blog voelt toch meer aan als een telefoon. Dit is gewoon een platte toestand. Als ik deze flesblog te water laat denk ik wellicht al weer heel anders over het geschrevene... Dat is de prijs die(zij het tijdelijk) betaalt dient te worden voor het leven in de Taiga.
Vandaag allerhande klussen in en om de, van de door houtworm vergeven boerderij gedaan. Deze aangelegenheden hebben me een tijdelijk gevoel van buitengewoon nut verschaft. Dat gevoel nam al gauw af toen de 'Brabant water man' afscheid nam terwijl het water uit de muren spoot.
“Maakt u dat ook nog?”
“Nee hoor, wij leveren tot aan de watermeter. Prettige dag nog.”
“Ok, slik, doeg.”
Inmiddels besloten dan maar aan school te gaan werken. Installatie, tsja wat ben ik begonnen? Afgelopen experiment vond ik een leerzaam experiment.
Ik heb geleerd dat wat ik wil niet zo zeer om hoofd en bijzaken gaat maar wellicht om point en view. Ook is de installatie die ik had gemaakt zeker niets nieuws onder de zon. Veel films worden immers gelijktijdig met meerdere camara's gefilmd. Twee voorbeelden; de film over Zidane, die ook vertoont werd op vele schermen tegelijkertijd en de film van Noud, 'last conversation' niet te vergeten die met 24(?) camara's werd gefilmd.
De situatie die ik had gefilmd en vervolgens liet zien, was erg letterlijk en de kracht van een installatie zit em denk ik juist in de associatieve werking die zo'n installatie kan hebben. Om wat je niet ziet.
Ik heb het eerste experiment gefilmd met twee camera's naar elkaar toegericht. Ik ben nu van plan om een experiment te doen met twee camera's die met de rug tegen elkaar aan staan. Als kijker moet je het gevoel krijgen dat je tussen twee vuren in staat.
donderdag 25 februari 2010
vrijdag 19 februari 2010
Zei iemand vakantie....?
Ik geloof niet dat ik de afgelopen twee weken met het woord vakantie in verband kan brengen, want ik ben verhuisd, naar een groot en donker bos. Omringd door allerhande wilde beesten leef ik sinds drie dagen in bijna volstrekte afzondering. Een op de russische taiga gelijkend, enigzins gerept stuk natuur vol omgeknakte bomen, vennetjes en hier en daar een rijtje heuse geknotte wilgen. Een Mondriaan-achtige Appelboom in de achtertuin en een stuk of wat half ingestorte schuurtjes zijn te zien op het schilderij dat uitzicht heet.
Ik ben benieuwd wat deze omstandigheden aan inspiratie zullen gaan opleveren. Hoewel de zon nog niet erg hoog komt en de grond nog bikkelhard is kondigt het naderende voorjaar zich soms een beetje aan. Winterkoninkjes, waar danken deze knaapjes hun naam aan, kwinkeleren reeds dat het een lieve lust is. Een krokus verschijnt hier en daar ubergronds!
Het kacheltje knispert en van mij wordt verwacht dat ik GODVERDOMME eens aan het e x p e r i m e n t e r e n ga.
Vorige week in aller ijl Noud en Mels nog op de hoogte gebracht van mijn onderzoeksvraag en in ieder geval van Noud groen licht gekregen, maar daarna is het vreemd gelopen.
Vakantie betekent voor voor mij doorgaans werken, also gedaan. Een mens moet ergens van leven en doorgaans is er niet al te te doen binnen het bedrijf waar ik voor werk.
Daar komt momenteel bij dat ik en mijn lieftallige huisgenoten onlangs van de rechter te horen gekregen dat wij binnen afzienbare tijd, te weten 4 weken, het huidige pand verlaten dienen te hebben. Dit is niet gebruikelijk, ik was er dan ook niet op voor bereid. Laat het een les zijn...zucht. Affijn, alras ons heil moeten zoeken tot een nieuw dak boven onze hoopvolle hoofden.
Vervolgens donderdag tevergeefs op Henk gewacht bij de werkplaats om tot de pijnlijke herinnering te komen dat het 'oh ja, dat is waar ook' vakantie was.
Het is nu vrijdagavond en ik lees net de mail van Wout dat we morgen vanaf 13.00u les hebben. Dit komt mij dus reette goed uit!! Morgen ochtend is het tijd voor mijn eerste experiment.
Ik ga een situatie filmen waarin een gebeurtenis plaats heeft. Wat ik wil bewerkstelligen is dat twee camera's dezelfde situatie vastleggen maar zo dat beide iets anders registreren.
Dussss tot morgen.
Ik ben benieuwd wat deze omstandigheden aan inspiratie zullen gaan opleveren. Hoewel de zon nog niet erg hoog komt en de grond nog bikkelhard is kondigt het naderende voorjaar zich soms een beetje aan. Winterkoninkjes, waar danken deze knaapjes hun naam aan, kwinkeleren reeds dat het een lieve lust is. Een krokus verschijnt hier en daar ubergronds!
Het kacheltje knispert en van mij wordt verwacht dat ik GODVERDOMME eens aan het e x p e r i m e n t e r e n ga.
Vorige week in aller ijl Noud en Mels nog op de hoogte gebracht van mijn onderzoeksvraag en in ieder geval van Noud groen licht gekregen, maar daarna is het vreemd gelopen.
Vakantie betekent voor voor mij doorgaans werken, also gedaan. Een mens moet ergens van leven en doorgaans is er niet al te te doen binnen het bedrijf waar ik voor werk.
Daar komt momenteel bij dat ik en mijn lieftallige huisgenoten onlangs van de rechter te horen gekregen dat wij binnen afzienbare tijd, te weten 4 weken, het huidige pand verlaten dienen te hebben. Dit is niet gebruikelijk, ik was er dan ook niet op voor bereid. Laat het een les zijn...zucht. Affijn, alras ons heil moeten zoeken tot een nieuw dak boven onze hoopvolle hoofden.
Vervolgens donderdag tevergeefs op Henk gewacht bij de werkplaats om tot de pijnlijke herinnering te komen dat het 'oh ja, dat is waar ook' vakantie was.
Het is nu vrijdagavond en ik lees net de mail van Wout dat we morgen vanaf 13.00u les hebben. Dit komt mij dus reette goed uit!! Morgen ochtend is het tijd voor mijn eerste experiment.
Ik ga een situatie filmen waarin een gebeurtenis plaats heeft. Wat ik wil bewerkstelligen is dat twee camera's dezelfde situatie vastleggen maar zo dat beide iets anders registreren.
Dussss tot morgen.
Onderzoeksvraag
Experiment, naar hoofd- en bijzaken in een vertelling.
Als ik een situatie vanuit verschillende kanten film en ik laat het materiaal van beide camera's op een apart beeldscherm, tegelijkertijd zien wat voor effect heeft dat op een kijker?
Ik zou graag onderzoek doen naar het gebruik van meerdere camera's, die dezelfde situatie registreren maar vanuit een ander standpunt.
Als ik een situatie vanuit verschillende kanten film en ik laat het materiaal van beide camera's op een apart beeldscherm, tegelijkertijd zien wat voor effect heeft dat op een kijker?
Ik zou graag onderzoek doen naar het gebruik van meerdere camera's, die dezelfde situatie registreren maar vanuit een ander standpunt.
vrijdag 5 februari 2010
Das experiment
Aankomende zaterdag ben ik niet bij de les en omdat de Avans website zoals gewoonlijk onbereikbaar is wil ik middels deze weg dan maar mijn plan omtrent het aankomende experimentele kwartaal kenbaar maken.
Narratologie is de kunst van het vertellen.
Naar aanleiding van een ongeluk, blijkt dat er eigenlijk nooit identieke verklaringen worden gegeven. Niemand maakt ooit exact hetzelfde mee als een ander. Je staat nooit op exact dezelfde plek als je buurman. Al beleef je met 100- den mensen hetzelfde concert, een ieder heeft zijn/haar eigen verhaal. Dit vind ik een fascinerende gedachte. Want hoe éénheidsworst de wereld ook aan ons gepresenteerd wordt, écht één is ie nooit.
Doorgaans gaat een verhaal van hoogtepunt naar hoogtepunt, bijzaken worden nogal eens vermeden. Zo ook in film. Dit levert eigenlijk een zeer onrealistische toestand op. De verteller bepaalt vaak zo concreet mogelijk wat de ontvanger zal gaan horen, zien, dan wel beleven. Kortom een verhaal is een abstractie van de zogenaamde werkelijkheid.
Na het kijken van een film gaat elke kijker naar huis met dezelfde beelden. In de film is zo weinig mogelijk aan het toeval overgelaten en de grillen van de interpreterende mens zijn tot het minimale gereduceerd.
Als antwoord hierop worden onder andere postmodernistische films gemaakt. De maker verwacht een actievere houding van het kijkerspubliek. Toch krijgt iedere kijker nogthans dezelfde beelden voorgeschoteld. In interpretatie wordt de kijker vrij gelaten.
Ik wil onderzoek doen naar de verschillende kanten van waaruit je een verhaal kunt laten zien. Het gaat om dezelfde situatie die vanuit verschillende kanten (te beginnen met twee) wordt vastgelegd. Het hoogtepunt in de film wordt daardoor relatief, het hangt er maar net vanaf van welke kant je naar het gebeuren kijkt. Wat een bepalende rol zal gaan spelen is dus de achtergrond, en wat zich daar afspeelt.
Er zijn twee onderzoeksmethoden die ik heb bedacht.
1)Twee (of evt ooit meer) camera's die tegenover elkaar staan en die registreren wat er tussen hen in afspeelt.
In deze situatie stel ik me voor dat hoofd en bijzaak in de film per scherm verschillen. Als voorbeeld zou ik willen nemen, één en dezelfde persoon die door de ene camera wordt geregistreerd als zijnde naderende persoon. En door de andere camera als zijnde zich verwijderende persoon. Op de voor, dan wel achtergrond kan zich iets afspelen dat onbeduidend is of juist beduidend, afhankelijk van naar welk scherm je kijkt.
2)Twee (of evt ooit meer) camera's die naar buiten gericht dát registreren wat zich om hen heen afspeelt.
In deze situatie stel ik me voor dat geen kijker ooit het hele verhaal zal kunnen waarnemen. Ik stel me bijvoorbeeld voor dat de twee naar buiten gerichte camera's een naderende persoon registreren. Deze personen kunnen vervolgens rondom de camera's lopen. Beiden maken bepaalde situaties mee die gevolgen kunnen hebben voor de loop van het verhaal. Op het ene scherm is bijvoorbeeld te zien hoe de ene persoon de ander een klap verkoopt. Op het andere scherm is vervolgens één van beide personen te zien met een bloed neus.
In dit geval speelt ook tijd een belangrijke rol. De ene kijker ziet een klap en kan raden naar de gevolgen. De andere kijker ziet een bloedneus en hoeft niet lang te raden naar de oorzaak.
Ook kan het zo zijn dat zich iets af speelt tussen de schermen in, aan de hand van eventuele
gevolgen kan een kijker een beeld vormen van wat er gebeurt is.
Als ik een situatie met meerdere camera's tegelijk registreer en ik vertoon het daaruitvoortgekomen materiaal per camera op een eigen scherm dan verliest de situatie de mate van hoofd en bijzaak, die normaliter geregisseerd zou worden, waardoor een kijker wordt gemotiveerd zelf de belangrijkheid van elementen in het verhaal te bepalen.
Uiteindelijk zal mijn verhaal dus in installatievorm aan de kijker verschijnen.
Narratologie is de kunst van het vertellen.
Naar aanleiding van een ongeluk, blijkt dat er eigenlijk nooit identieke verklaringen worden gegeven. Niemand maakt ooit exact hetzelfde mee als een ander. Je staat nooit op exact dezelfde plek als je buurman. Al beleef je met 100- den mensen hetzelfde concert, een ieder heeft zijn/haar eigen verhaal. Dit vind ik een fascinerende gedachte. Want hoe éénheidsworst de wereld ook aan ons gepresenteerd wordt, écht één is ie nooit.
Doorgaans gaat een verhaal van hoogtepunt naar hoogtepunt, bijzaken worden nogal eens vermeden. Zo ook in film. Dit levert eigenlijk een zeer onrealistische toestand op. De verteller bepaalt vaak zo concreet mogelijk wat de ontvanger zal gaan horen, zien, dan wel beleven. Kortom een verhaal is een abstractie van de zogenaamde werkelijkheid.
Na het kijken van een film gaat elke kijker naar huis met dezelfde beelden. In de film is zo weinig mogelijk aan het toeval overgelaten en de grillen van de interpreterende mens zijn tot het minimale gereduceerd.
Als antwoord hierop worden onder andere postmodernistische films gemaakt. De maker verwacht een actievere houding van het kijkerspubliek. Toch krijgt iedere kijker nogthans dezelfde beelden voorgeschoteld. In interpretatie wordt de kijker vrij gelaten.
Ik wil onderzoek doen naar de verschillende kanten van waaruit je een verhaal kunt laten zien. Het gaat om dezelfde situatie die vanuit verschillende kanten (te beginnen met twee) wordt vastgelegd. Het hoogtepunt in de film wordt daardoor relatief, het hangt er maar net vanaf van welke kant je naar het gebeuren kijkt. Wat een bepalende rol zal gaan spelen is dus de achtergrond, en wat zich daar afspeelt.
Er zijn twee onderzoeksmethoden die ik heb bedacht.
1)Twee (of evt ooit meer) camera's die tegenover elkaar staan en die registreren wat er tussen hen in afspeelt.
In deze situatie stel ik me voor dat hoofd en bijzaak in de film per scherm verschillen. Als voorbeeld zou ik willen nemen, één en dezelfde persoon die door de ene camera wordt geregistreerd als zijnde naderende persoon. En door de andere camera als zijnde zich verwijderende persoon. Op de voor, dan wel achtergrond kan zich iets afspelen dat onbeduidend is of juist beduidend, afhankelijk van naar welk scherm je kijkt.
2)Twee (of evt ooit meer) camera's die naar buiten gericht dát registreren wat zich om hen heen afspeelt.
In deze situatie stel ik me voor dat geen kijker ooit het hele verhaal zal kunnen waarnemen. Ik stel me bijvoorbeeld voor dat de twee naar buiten gerichte camera's een naderende persoon registreren. Deze personen kunnen vervolgens rondom de camera's lopen. Beiden maken bepaalde situaties mee die gevolgen kunnen hebben voor de loop van het verhaal. Op het ene scherm is bijvoorbeeld te zien hoe de ene persoon de ander een klap verkoopt. Op het andere scherm is vervolgens één van beide personen te zien met een bloed neus.
In dit geval speelt ook tijd een belangrijke rol. De ene kijker ziet een klap en kan raden naar de gevolgen. De andere kijker ziet een bloedneus en hoeft niet lang te raden naar de oorzaak.
Ook kan het zo zijn dat zich iets af speelt tussen de schermen in, aan de hand van eventuele
gevolgen kan een kijker een beeld vormen van wat er gebeurt is.
Als ik een situatie met meerdere camera's tegelijk registreer en ik vertoon het daaruitvoortgekomen materiaal per camera op een eigen scherm dan verliest de situatie de mate van hoofd en bijzaak, die normaliter geregisseerd zou worden, waardoor een kijker wordt gemotiveerd zelf de belangrijkheid van elementen in het verhaal te bepalen.
Uiteindelijk zal mijn verhaal dus in installatievorm aan de kijker verschijnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
