Premiere!

Soms vraag ik mij de laatste tijd af wat voor studie ik eigenlijk ook al weer ben gaan doen...iets met computers?
In elk geval zal wellicht de ganse klas op het moment druk doende zijn allerhande persoonlijke monteerkwaliteiten ten toon te stellen en dus voeg ik me ook maar in dat rijtjes leipo's, en knutsel d'r op los van heb ik jou daar. Gelukkig heeft werkplaatsmeester Henk een engelengeduld want dit zal wellicht voor het eerst sinds mensenheugenis zijn dat een holbewoner een filmpje leert maken. Zoiets als een aap die een blauw vierkantje in het daarvoor bestemde gat deponeert.

Vorige week de hele WEEK bezig geweest met het 'capturen' van bruikbaar beeldmateriaal en de eerste schreden gezet op het gebied van selecteren, verschuiven en deleten....hihi. Doordat ik keer op keer kwijt was waar ik de dag ervoor was geeindigd, iedere dag zo'n beetje opnieuw begonnen met alle (positieve) gevolgen van dien.
Maria de vrouw die sneller digitaal knipt en plakt dan haar schaduw!
Ok, zo ver is het dus nog niet maar het gaat de goeie kant op, hoewel totaal de weg kwijt want hoe vertel je in vredesnaam het verhaal dat verteld moet worden. Wanneer hept ge de juiste opbouw te pakken. Waarom werkt in vredesnaam het één wel en het ander niet?? Uit het geselecteerde materiaal dat feitelijk een piep klein stukkie van iemands verhaal vertelt moet je een nog ieniemienie-er sub-verhaaltje gaan maken dat nauwelijks nog te relateren is aan de werkelijkheid (voorzover die uberhaupt bestaat). Je koppelt beeld en tekst los en geeft er een totaal eigen draai aan!

Afgelopen maandag vol goede moed met Linda afgesproken op school en fris en fruitig achter één van de groen knipperende monsters gekropen. Na enkele luttele uren hadden we reeds wallen tot aan onze knieen maar hadden we ook veeeeeel vooruitgang geboekt. Het hele zakie op onze oh zo harde schijfies gezet, op naar huis en voortmonteren maar. Nou ja daar gaat het vervolgens immer mis. We konden beiden geen bestanden openen en in blinde paniek besloot ik om dan maar voor de achtmiljoenstezevenhonderdvijfenveertigduizendste keer opnieuw te beginnen. Tot heel laat door geploeterd en vandaag Henk om een dringende uitleg gevraagd waarom die kut computers niet naar mij en ook niet naar Linda willen luisteren! Affijn, helaas lag de fout uiteraard bij mij en maar een beetje bij maggi want er zat een virus op mijn gloednieuwe harde schijf. Daar had ik uiteraard niet van terug. Het heeft Henk veeeeel tijd gekost om aan mevrouw de holbewoner uit te leggen wat ze wel niet allemaal fout deed met betrekking tot het groen knipperende monster.....
Kort gezegd ik kan weer verder!

Tot zaterdag mensen en veel succes!!!!

Affijn,

Die vrijdag heb ik tussen neus en schaamharen door een kleine expositie bezocht van Andre in Turnhout. Het zag er op zich aardig uit maar d'r had van mij wel wat meer power in mogen zitten. De foto's waren slechts op a4 formaat en hingen gebroederlijk met teveel in een te kleine ruimte. Enige sprake van onderlinge samenhang en spanning opbouw ofzo kon ik niet ontdekken en dat is jammer want mij is de mening toegedaan dat de foto's zouden moeten overdonderen zoals een leeg pand de betreffend explorer overdondert.
Verder heus niet getreurd hoor want het gaf mij een toch weer wat meer beeld over de fotograaf waar ik maar met moeite iets over te weten kon komen. (Verder was er bovendien een reete vette racebaan met bijbehorende autootjes voor kinderen!!!! en werd er een nog veel reettere vettere film vertoont van Joost Conijn, over Amsterdamse kraakkids, KRAKEN GAAT DOOR hoewoewoehhh!!)

Zaterdag dus naar Breda, we keken rijkhalsend uit naar een kale knakker met een
emo-bril (zwart montuur). Het zal je nog verbazen hoeveel mensen er aan de verwachting voldeden maar op een bepaald moment was er maar één die écht voldeed en dat bleek hem dan ook écht te zijn.
Hij zag er een beetje uit alsof hij er geen zin in had maar dat ebde snel weg toen we bij het pandje aan kwamen. Het pand was enigzins bizar omdat het leek alsof de bewoner (junkie aan de methadon) een dag ervoor was vertrokken. Bovendien hoorden we een waterleiding lopen hoewel er toch zeker niemand meer woonde?
Het interview vond ik achteraf gezien écht heel leuk om te doen. Andre is geloof ik niet zo'n prater maar er kwam toch een redelijk ongedwongen gesprek op gang en ik kon eigenlijk alles vragen wat ik me had voorgenomen en nog veel meer. Toen we eenmaal waren begonnen liep het eigenlijk allemaal vanzelf, reette. Linda deed het geluid, ik stond naast de camera en gezamenlijk gaapten we Andre dus aan die daar verbazingwekkend rielekst onder bleef.
Na het interview nogmaals het pand door, bewapend met camera's en opname apparatuur.
Toen we nog even aan de voorkant van het pand keken om te zien hoe het pand in mekaar steekt kwamen we eerst een rat tegen (waar zou die nou toch vandaan komen) en daarna een architect die ons het één en ander over het pandje wist te vertellen. Dat ontbrak er natuurlijk nog maar aan, dus we waren wel erg verheugt dat ons zoveel geluk ten viel.
Na deze toevalstreffer verliet Andre ons en besloten Linda en ik nog even wat geluid op te gaan nemen in het pand. Tot onze stomme verbazing bleek er in een deel van het pand waar wij maar niet konden geraken een kunstenares te wonen die door ons luid gekrakeel was opgeschrikt. Eerst was ze erg wantrouwend maar na een tijdje had ze wel door dat we met goede bedoelingen kwamen en brak het ijs. Ze bleek jaren geleden afgestudeerd aan st Joost en sedert 25 jaar ofzo in het bouwval te huren van de één of andere project ontwikkelaar die er maar wat graag de sloopkogel doorheen wil halen (de architect probeert dat nog op de één of andere wijze te verhinderen maar heeft weinig hoop). Ze liet haar huis zien onder luid ohhh en ahhh geroep van ons want het huis was een levenswerk op zich, een pakhuis waarin ze allemaal metalen onderdelen van apparaten en machines verzamelt, een enorme geordende chaos waarop door reusachtige ramen écht oudhollansch licht binnenvalt waarin stof dwarrelt tot het erbij neervalt. Na de vergapende rondleiding namen we ook van haar afscheid maar niet zonder meel adressen uitgewisseld te hebben en de belofte dat we na de waanzin van het portret nog eens bij haar langs zullen gaan....

Daarna in de auto op naar Den Haag....daar wachtte Eric, Linda's slachtoffer....

Hoe het verder ging...

Wat is er weer onmeunig veel gebeurd in de tussentijd dus maar weer eens de afgelopen week doornemen dat schept schijbare orde in onvermijdelijke chaos....

Affijn, Linda had een reette vet pandje gespot vanuit de trein, in de buurt van het station van Breda. Vorige week zaterdag uit school als de wiedeweerga ginds wijt want in het donker hadden we niet veel kunnen uitrichten.
Er bleek een hele reeks panden leeg te staan maar slechts eentje was zonder bruut geweld te betreden, dus daar maar eens een kijkje gaan nemen. Een klein maar fijn pandje, waar het stonk naar dode merel. Een erg spooky kelder die we nog maar even met rust lieten. Een paar plaatjes geschoten en toen was het donker en gingen we ieder ons weegs.
Woensdag nogmaals naar Breda getogen om te checken, 'het zal toch niet al gesloopt zijn he'? Gelukkig stond nogthans het krakende bouwval op de kaalgesloopte vlakte. Deze keer was ik bewapend met filmcamera, speelkwartier..... Zondag zou ik er afspreken met Andre, de urban explorer en ik wilde toch een beetje een idee krijgen van wat ik eigenlijk zou willen.
Zaterdagavond was ik reette zenuwachtig (hebben anderen daar dan geen last van?) en ik besloot dat ik er beter aan zou doen de rest op z'n beloop te laten en maar te zien hoe het zou gaan.
Dat werkte uiteraars veel beter dus een stuk rielekster vertrok ik de volgende dag naar Breda.

Vormstudie, Compositie

Compositie dus, samenstellen,componeren,organiseren,stilleren.........Waar plaats je wat binnen het kader en (soms) waarom.
Ik maakte dus volgens Bart en Nout een stapel niet te versmaden foto's en daar keek ik eigenlijk wel een beetje van op. Niet dat ik het nou van die mooie plaatjes vond maar ik dacht het gaat om de studie en was op zoek naar lijnen en vormen en kleuren en voor mijn gevoel ook compositie. NOT dus!
Tsja ik vind de wereld gewoon erg vol dus zoek ik naar een tegenhanger, denk ik, schijnbaar levert dat momenteel even saaie dingen op?

Affijn ik leid alles behalve een saai leven maar ga nu toch weer wat saaie tegenhangers demonstreren.....(is dit de bedoeling?)

Er gloort geloof ik weer licht aan mijn horizon...

En natuurlijk kreeg ik net op de valreep een mailtje van mijn slachtoffer dat hij zaterdag of zondag wel kan. In eerste instantie brak het angstzweet me uit omdat ik dat eigenlijk wel een beetje erg laat vind maar Linda om raad gevraagd en besloten dat het nog nét wel zou moeten kunnen......ik hou m'n hart nog steeds enigzins vast, maar goed.
Ik besloot om me er dan gewoon nog beter op voor te bereiden, kan dat? Ik geloof het wel. Dus heb ik inmiddels een heel draaiboek in mekaar bedacht, ik weet wat ik wil weten. Andre exposeert momenteel in Belgie, een tour van een jaar dus morgen daar heen, filmen en ik hoop dat ik iemand daar kan interviewen over zijn werk.
Voor zondag heb ik ook mijn plannen klaar en daarvan heb ik hem ook op de hoogte gebracht, min of meer.

Gisteren zijn Linda en ik naar Eric Kampherbeek geweest, het was heel ok, gezellig en bovenal interessant en daardoor zie ik het eigenlijk allemaal wel weer voor me. Vandaag getracht nogmaals met het fenomeen compositie bezig te houden en me heel hard afgevraagd wat mijn onderwerp nu eigenlijk is, want volgens mij gaat het daar steeds mis met de vormstudies, dat ik geen onderwerp heb.

Hoe verder??? ( vergeten te posten zondag...)

Gisteren dus weer les gehad, vormstudie enzo....
Kennelijk bleek ik de opdracht niet begrepen te hebben want ik sloeg de plank voor de tweede achtereenvolgende week volkomen mis. Weet ik eigenlijk wel wat de bedoeling is van deze vormstudies? Van tevoren heb ik me zo goed als mogelijk op de les voorbereid door de reader lezen en dan rijzen er geenzins vragen. Ook tijdens de les lijkt alles mij volkomen duidelijk maar zodra ik dan zelf moet beginnen is het voor mij niet geloof ik niet duidelijk wat de bedoeling is.
Vorige les was dat ook al het geval, toen ik nog eens na vroeg wat we nu precies moesten doen werd mij geadviseerd gewoon te beginnen. We (Linda en ik) begonnen dus aan de opdracht maar toen we de eerste resultaten lieten zien bleken we écht reette fout te zitten. Vervolgens kregen we een andere opdracht mee en wel dat we een ruimte moesten filmen. Om beurten hebben we een ruimte bewapend met camera onderzocht maar nog steeds bleef mij de idee erachter volkomen onduidelijk. Op dat moment dacht ik dat ik gewoon mijn dag niet had maar deze week is het dus hetzelfde gegaan en ik vraag me af hoe ik nu verder moet?
Dan zit ik vervolgens ook nog eens met het puntje portret van de één of andere fotograaf cq filmmaker.....
Ik ben het project mijns inziens reette goed begonnen want ik had al na een paar dagen meeltjes enzo naar potentiele slachtoffers verstuurd en in de daarop volgende week had ik reeds zinvol contact met een fotograaf.
Ik bracht hem na wat email contact over en weer op de hoogte van mijn snode plannen, voor zover ik dat tot dan toe kon overzien en wachtte redelijk lang op een antwoord. Ik vond dat het te lang duurde en dacht bij me eige (en communiceerde erover met Linda) dat ik me wellicht gewoon voor zijn huis zou moeten gaan verschansen. Ik besloot dat wanneer ik voor een bepaalde dag geen bericht van hem zou krijgen ik dat ook zou gaan doen.
Ik kreeg op tijd van hem een bericht, hij wilde nog wel meewerken blablabla maar niet gefilmd worden....
Mailtje terug van mij aan hem dat dat wat mij betreft ook niet hoeft, dat er vele wegen naar Rome leiden etc .....eindeloos gewacht, 'zie je het écht wel zitten'??
Nog een keer over en weer gemaild, ik zend keer op keer mijn telefoonnummer mee, hij zend keer op keer geen nummer terug.....

Nu zit ik weer te wachten en voor mijn geestesoog loopt alles reeds in de soep! Met Linda geoefend met interview, filmen, premiere.....we zijn er een beetje klaar voor, voor zover we weten wat ons te wachten staat dan dus ja.....maar wat nu?
Ik heb voor zover ik iets van film enzo afweet een redelijk plan gemaakt omtrend wat ik wil, me laten inspireren door heeeel veel documentaires, the blair witch project, foto's bekeken, me enigzins ingelezen voor zover er iets verschenen is over de schoonheid van het verval (ooit gehoord van wabi-sabi?), gisteren zijn we naar twee super gave panden geweest in Breda die er buitengewoon ver-crust bijstaan, de één helemaal dich ge-citex-ed (schrijf he dat zo???) tegen krakers en ander ongedierte maar de ander was goed binnen te komen. We hebben er een gefilmd en foto's gemaakt maar het werd helaas al gauw donker dus dat blijft nog voor herhaling vatbaar.
Zojuist heb ik mezelf de vraag gesteld; 'ga ik door met deze fotograaf'? Zo ja, hoe moet ik dan een portret maken van een persoon die ik nog nooit gezien heb? Kan dat? Ja dat kan(hoop ik)!
Door antwoord 1. Hem toch te zien krijgen.
2. Ik kan míjn verhaal over de fotograaf vertellen.
3. Ik ga iemand zoeken die hem kent, galleriehouder of kroegbaas? (Expositie in Belgie, de Warande in Turnhout).
4. Als het niet goedschiks kan, dan maar wat minder goedschiks?
Als ik vandaag geen bericht krijg ga ik over tot rigoreuzere middelen.

Nen goed'ndag....Phillipe,

Vandaag dus verder met het volgende experiment, gewoon een bult spullen in de schimmelkamer. Schimmel is gaaf!!!!!!

Hallooo Phillipe...

Deze foto's waren dus het resultaat van de tweede stilleven week, genomen in de badkamer alwaar immer het mooiste licht dat ik me maar kan bedenken binnen valt. Na heel lang gaf ik het op omdat ik tot de ontdekking kwam dat ik het niet fijn vind dat het stilleven zich in een hoek bevind. De ruimte vond ik te klein, ik kon niet genoeg afstand nemen en door het raam en de spiegels werd er constant onder- dan wel over belicht. Daarneest flikkerde de hele tijd alles naar beneden of storte mijn zorgvuldig opgestapelde Himalaya in, mijn huisgenoot wilde gaan koetelen en de hond moest uit, dus dit ging em ook niet worden.....


Stilleven week 2.
Onderbelicht...

Bovenstaande foto is met flits en daglicht genomen.

En deze ook...

En deze niet...

De vele andere foto's in deze serie kunnen het daglicht niet verdragen vandaar dat ik het bij deze knapen houd.

Ik heb mijn hele hebben en houwen naar de badkamer gesleept en ben begonnen alles op kleur te sorteren. Veel verder dan rood, oranje, geel, groen niet gekomen maar het idee zit nog in mijn hoofd.... Op naar het volgende experiment.

Tot de volgende knoop Phillipe!!!

Deze is voor Phillipe!!!!!!

Vandaag mijn dag gewijd aan het stilleven.... Maar voor ik naar vandaag ga, eerst nog mijn worsteling met het cliché. Reeds twee weken geleden begon ik voor het eerst met het uitwerken van wat ideeen die ik had bedacht omtrend de opdracht. Eigenlijk begon ik te snel te schieten zonder er goed en wel over na gedacht te hebben. Zie hieronder het verbluffende resultaat, gaaaap.... (Hoewel ik wel tevreden ben over het licht want dat valt altijd heel mooi deze schimmel kamer in)

Foto's stilleven week 1.

Om een idee te krijgen van een meter bij een meter bij een meter bij een meter bij een meter bij een meter heb ik een meter bij een meter bij een meter bij een meter bij een meter bij een meter op raam, vloer en muur aangebracht met behulp van gaffa-tape, mijn hoop in bange dagen!

Affijn nadat ik de resultaten zag van mijn gekneuter omtrent het stilleven zonk mij de moed in de schoenen, zou het nog erger kunnen? Ik zocht het één en ander op het internet over stillevens, nuttige info misschien over symboliek enzo in oude stillevens maar toen ik een paar moderne stillevens vond waren de rapen pas écht gaar, wat een trieste tering meuk zeg! Ik hield het voor gezien maar dacht en denk nog steeds (oh ja joh..?) ik wil een stilleven fotograferen maar dan niet zo uitgekauwd. Maar of ik daar in ga slagen?

Ik vatte het plan om alles wat ik bezit op een hoop te zetten, leggen ofwel gooien al naar gelang en eens zien wat daar zoal uit zou voort komt, wellicht het een en ander rangschikken op kleur ofzo?

En dusssss...

Oh er kunnen geen afbeeldingen meer bij dus die zet ik in het volgende bericht, Phillipe!!!!

Even alles op een rijtje krijgen uh zetten...

En toen vielen uiteraard ineens alle opdrachten samen in deze week. Dat wil dan dus zeggen;

1) Het portret dat ik moet/wil maken van Andre Joosse, die momenteel overigens opvallend stil geworden is waardoor ik em een beetje begin te knijpen...!! Je laat goddomme toch nog wel wat van je horen he???? Wel veel ideeen en mogelijkheden en veel zin om daden bij woorden en gedachten te voegen maar het ziet er naar uit dat ik nog even geduld moet hebben. Maar dat heb ik NIET!
Vandaag met Linda geoefend met het opnemen van geluid, het interview en de montage van foto's, bewegend beeld en allerhande geluiden. Premiere pro begint haar geheimen aan ons te ontsluieren, zou het echt meevallen?
2) De opdracht van Phillipe fotografeer een stilleven, portret of werkende in werkplaats met gemengd licht en flits licht. Ik ben reeds vorige week aan een stilleven begonnen maar eindigde vooralsnog enigzins cliché... Inmiddels ligt een kant en klaar concept te wachten op uitvoer maar eerst de presentatie van......
3) Presentatie dus... van 4 foto's waaronder twee detail foto's, één historisch en één recent en twee moment foto's, één historisch en een recent. Ik heb vandaag reeds mijn keuzes daaromtrent gemaakt en nu zit ik bij de scanner en weet niet hoe je grote foto's moet inscannen! En die ene foto die niet ingescand kan worden kan ik niet op het internet vinden, gloeiende, gloeiende.... Verder dik tevreden met m'n keuzes, power point here I come!
4) De vierde en tevens laatste(?) opdracht luidt, maak een boekie of andere presentatie vorm van de vormstudies die we iedere zaterdag krijgen cq uitvoeren. Mijn eerste vormstudie staat reeds op mijn blog de tweede echter werd een puinhoop want afgelopen zaterdag had ik een suckend humeur tot en met, moet kunnen als je het mij vraagt maar ik wil de oefening als het even kan nog wel doen want inmiddels zijn er wat kwartjes gevallen, dus gaan met die banaan zou ik zo zeggen.

Affijn tot zover deze opheldering van vandaag......

Eerste vormstudie.....

Eerste foto vind ik niet goed omdat het onderwerp (afvoerputje) te aanwezig is waardoor er weinig spanning in de foto zit. Je ziet wat je ziet en wordt niet geprikkeld meer te zien.

Deze foto vind ik ook niet goed omdat je te weinig ziet. Het onderwerp is een kwart van de foto en er is welliswaar niet veel van te zien maar toch teveel in deze context, er is geen prikkelende omgeving zichtbaar en het vlak is enigzins saai verdeeld.

Ook deze foto is niet spannend genoeg omdat de foto in gelijke vlakken is verdeeld en het onderwerp pontificaal in de picture staat. Even lijkt deze foto te prikkelen door de reflectie in de muur maar wanneer je die hebt ontdekt is ook echt alle lol eraf.

Deze foto vind ik wel ok omdat het onderwerp niet of nauwelijks aanwezig lijkt maar je wel wordt geprikkeld naar het onderwerp te zoeken. Ik vind de vlakverdeling spannend met name door de witte verticale lijn.

Deze foto vind ik spannend omdat je het onderwerp pas later ontdekt, voorzover je nog van een onderwerp kunt spreken. Het lijkt in deze foto alsof je moet kiezen tussen wat het onderwerp is. Door de openstaande deur krijg je het gevoel dat er iets gaat gebeuren.

De laatse foto vind ook wel ok omdat het een beetje een stiekem gluurgevoel geeft en ieder moment betrapt kunnen worden.

Dat was dus afgelopen zaterdag. De dag begon voor de ganse klas met algemene kennis over hoe je een onderwerp in een kader kunt plaatsen en ook dat het wellicht niet altijd even spannend is om je onderwerp te laten zien, waar heb ik dat eerder gehoord? Nadat we een stukje film hadden gezien van Anton Corbijn over de kunstenaar Don van Vliet werd de groep in tweeen gehakt en was het aan ons allen de opgedane theorie in praktijk te brengen.

Ik kwam in het toilet terecht, enigzins afgeschermd van de talloze fotografische mogelijkheden die de school te bieden heeft. Door overdaad weet ik vaak van gekheid niet meer waar ik mn camera op moet richten en de plee schenkt een weldadige rust, zolang er niet teveel gescheten wordt dus......

Na een half uur kwamen we allen terug en bespraken onze foto's met Noud en Bart die uiteraard ruimschoots commentaar leverden. Mijn vormstudie liep de goede kant uit hoewel Noud zich enigzins af vroeg wat mijn onderwerp was.

Ik realiseerde me nogmaals hoe spannend de kunst van het weglaten is en mij werd geadviseerd wederom de plee in te duiken en mijn onderwerp aan meer onderzoek te onderwerpen.

Na de tweede bespreking kregen we de opdracht mee om een goede en een foute foto uit te selecteren en van commentaar te voorzien op ons weblog. Ik kan dus niet zo heel goed kiezen en zodoende heb ik 6 foto's laten zien, 3 fout en 3 goed.