....

Nou nog maar een berichtje dan waaruit blijkt wat een buitengewone ontwikkelingen ik/wij (Pietje en de Viswijven) de afgelopen tijd heb doorgemaakt.
Zo hadden we ons vorige week zaterdag dus voorgenomen de straat tot ons te laten spreken door haar in ons hoofd te verrijken met zintuiglijke waarnemingen. Proeven, voelen, ruiken,horen en zien. Daar ik in mijn bus een computer ontbeer op het moment zag ik me genoodzaakt mezelf uit te drukken met behulp van erg ouderwetse middelen. Tijdschriften, schaar en lijm. Al knippend en plakkend kwam ik tot de ontdeking dat het inderdaad makkelijker gezegt dan gedaan is een straat te laten zien, horen, proeven etc...
Erg bevredigend vond ik het dan ook niet hoewel ik uiteindelijk wel het idee had dat ik me meer in de straat zelf kon verplaatsen. Dat gaf een beter idee van ongebruikelijke hoekjes en nisjes waar je als toevallige passant niet zo snel bij stil staat. En het gevoel dat afval geeft als het op een winderige dag door de straat wordt geblazen. Het strelen van een servetje van Kees Kroket langs je wang. De natte warmte van een achteloos in een hoek gedropte hondenplas.
Heel leuk maar waar leidt het heen?
Donderdag kwamen we weer bij elkaar. Ik schoot een paar olijke kiekjes van zaken die me tevoren in de straat nog niet waren op gevallen. We troffen elkaar in Bagels en wederom overlaadden we elkaar en onszelf met een ongelovelijke hoeveelheid ideeen en mogelijkheden.
Hoezo door bomen geen bos meer zien. Barry had een nieuw filmpje gemaakt en wij waren redelijk geimponeerd bij het zien van zoveel profi meuk op een hoop. Daar sta je dan met je knip en plak werkjes. Gniffel.... Affijn persoonlijke ontwikkeling blablabla.
Die zaterdag zag ik weer wat meer heil in de hele situatie en vol frisse moed kropen we na het zien van een aantal films (die zeer de moeite waard waren) weer bij elkaar in de kantine. Shiva wist de onderlinge samenhang in ons project groepje zeer goed te verwoorden en zo wisten we weer enigzins wat we ook alweer aan het doen waren.
Het is makkelijker gezegt dan gedaan om met een groepje niet altijd even gelijkgezinde geesten een onderzoek te doen naar een straat en tesamen een gelijkgestemd project af te leveren waarin iedereen naar eigen tevredenheid zijn steentje aan heeft bijgdragen.
Ik wil in ieder geval erg graag nog eens de ervaring hebben de Visstraat te zijn want het was een leuke ervaring.

titel

Deze week is een beetje een rommeltje. De les van afgelopen zaterdag was ok. We lieten wat matriaal zien dat we verzamelt en gemaakt hadden. In de groep werd dit besproken. Het filmpje kreeg kritiek. Het bevat zeker goede elementen maar werd toch ook juist als te gestyled en populair beschouwt.
De op-de-straat-lig-actie riep veel vragen op. Dat was uiteraard ook de bedoeling maar ik had zelf het idee dat er naar aanleiding van het filmpje de verkeerde vragen werden gesteld. Ik was van mening dat het allemaal om het politie optreden leek te draaien en dat kijkers van het feitelijke experiment werden afgeleid. Namelijk hoe het voelt om de Visstraat te zijn.

Na de les kwamen we bij elkaar en er was een hoop door elkaar heen gepraat en gekrakeel. We vonden er uiteraard allemaal iets van en het is erg moeilijk om op een lijn te komen met elkaar. Misschien is dat ook niet mogelijk maar je probeert wel allemaal je eigen deel in te brengen om tot een uitgebalanceert geheel te komen. Zo deden we om beurten weer een duit in en uit het zakje en jawel er begon zich een beeld te vormen.
Als we onze ervaringen wilden delen met mensen over hoe het is om de Visstraat te zijn dan zouden we de straat moeten voorzien van onze zintuigen. We zouden in de huid van de straat moeten kruipen en onze oren, ogen, neus, mond en huid goed de kost moeten geven. Vol frisse tegenzin liepen we weer richting Visstraat in de veronderstelling helemaal op de goede weg te zitten.
Ik heb fatsige filmpjes gemaakt met mn telefoon. We wezen elkaar op de ranzigste drollen en kleverigste stukken kauwgom. Persoonlijk vond ik dat erg inspirerend en leverde het mijns inziens veel matriaal op. Een straat is toch wel smerig en juist de pisvlekken en sigarettenpeukjes lijken een goeie aanleiding om je te verdiepen in wat een straat ruikt, proeft, hoort, etc.....
Zoals dat in groepen vaak het geval is werden we allemaal meegevoerd door enthousiasme en raakten we de feeling een beetje kwijt. We willen graag overbrengen wat wij voelen en zien maar daardoor ga je eigenlijk teveel vertellen. Je kunt je groepsgenoten al niet eens uitleggen wat je voelt en ziet en hoort laat staan de klas de kijker de wereld... Iedereen heeft nu eenmaal eigen ervaringen en misschien moeten we dat gewoon accepteren en niet al te erg de nadruk gaan leggen op wat we zelf zien maar op wat we willen laten zien. De kijker zoekt het verder zelf maar uit. Deze boodschap deelde Bart ons zo'n beetje mee maar het kwartje begon bij mij pas op de fiets naar huis een beetje te vallen.
Nu ben ik wel van mening dat onderzoek naar eventuele zintuiglijke waarnemingen mijns inziens wel stof oplevert. Zo heb ik beelden gezocht bij wat een straat ziet, hoort, ruikt etc...
Zo kwam ik eigenlijk pas echt tot de ontdekking dat je kijkers als kleine kinderen gaat behandelen als je alles uit gaat leggen. En ook dat het helemaal niet spannend is voor jezelf om op die manier met een onderwerp bezig te gaan. Het verveelde me eigenlijk en ik hoopte dat ik iemand uit de groep bereid zou vinden om vandaag te filmen.

Nou dat filmen wordt donderdag en zo weet ik vooral wat NIET te doen en een beetje wat WEL te doen.

Hmmm

Zie maar eens orde te scheppen in de chaos van het onderzoek...

Vandaag naar het gemeente archief geweest en daar zeker wel leuk vn beeldmatriaal aangetroffen. Nix laten uitprinten want ik betwijfel of we er in dit stadium iets zinvols mee kunnen. Maar zeker leuk om te weten en vast ook wel bruikbaar.
Daarna het filmpje dat Barry gemonteerd heeft bekeken. Leuk maar het roept veel vragen op. Gelukkig treffen we bij Bagels en Beans Yenly voor feedback.
Dat levert alleen maar nog meer vragen en twijfels op.... Zitten we op de goede weg? Wat moet ons aanknopingspunt worden? Wat moeten we nog onderzoeken en moet je iets onderzoeken als je niet ten minste in de stellige overtuiging verkeert dat dat ook iets zou kunnen opleveren? Begint de tijd al te dringen? Wordt het niet saai? Blablabla.

De straat vertelt....een spannend onderzoek

En zo besloten Barry en ik afgelopen dinsdag de proef op de som te nemen en te gaan ervaren hoe het is om de Visstraat te zijn. De locatie werd tegenover de Bagels en Beans. Dan kon ik daartegenover op de grond gaan liggen en kon Barry vanuit de Bagels ongemerkt filmen. Ik vond het uiteraard reette spannend maar had niet het vermoeden dat zich echt spannende dingen af zouden gaan spelen.

Affijn, ik kwam vanaf links aanlopen in beeld en ging op de grond liggen. Ik zag een groep mensen aankomen in de verte en dacht dat het misschien wel leuke reacties op zou kunnen leveren.
De groep stopte en hoewel ik in eerste instantie had bedacht om niet te praten tegen mensen kon ik daar absoluut niet omheen. Mensen willen namelijk direct eerste hulp gaan verlenen. Dat is een erg positief signaal vanuit de samenleving, maar ik zat effe niet te wachten op een hartmassage. Dus ik legde vriendelijk lachend uit dat alles goed ging met mij en dat ik hier lag omdat ik daarvoor koos. Ik probeerde uit te leggen met wat voor onderzoek ik bezig was en dat ik een half uur op deze plek wilde liggen om te ervaren hoe het is om de Visstraat te zijn.

De meesten verklaarden me glimlachend enigzins voor gek. Een meneer echter kon absoluut geen begrip opbrengen voor het feit dat ik daar vrijwillig op straat lag. Hij was van mening dat ik de mensen aan het bedriegen was door te doen alsof ik onwel was geworden. Als er de volgende keer echt iemand zou liggen met een hartstilstand zouden mensen wellicht voorbij lopen omdat ze niet nog eens bedrogen uit wilden komen. Hij sommeerde me dan ook min of meer weg te gaan. Toen ik zei dat ik toch liever nog even wilde blijven liggen besloot hij de politie te bellen.

Ondertussen speelde zich van alles af. Wolken trokken voorbij, een veertje dwarrelde naar beneden. Omstanders verzamelden zich, een duif probeerde zich staande te houden in het kozijn van een leegstaand pand. Fietsers raasden langs. Een paar opgeschoten knapen vonden het erg leuk dat ik bleef liggen en adviseerden me dat ik prima een half uur zou moeten kunnen volhouden omdat de smeris er waarschijnlijk wel een half uur over zouden kunnen doen aleer te arriveren. Er moest een waardetransport wagen de straat in. De schoenmaker voor wiens raam ik lag kwam me meedelen dat hij niet erg gediend was van dergelijke acties om dezelfde reden als de meneer die had gezegt dat hij de politie ging bellen. Ik kreeg een folder aangeboden voor het geval ik ooit nog eens een beter betaalde baan zou willen vinden. Mooie lampen trouwens boven de Visstraat, of had ik dat al eens gemeld....

Een vrouw begon een gesprekje over mijn motivatie om op straat te liggen. Ze wilde me graag een kussentje geven. Een andere vrouw begon een gesprekje en probeerde op slinkse wijze mij tot actie te doen overgaan door te vragen of ik een mineola wilde vangen. Uiteindelijk heeft ze deze op mijn verzoek naar mij toegerold.

Ik vond dit zelf allemaal hele leuke reacties en was oprecht verbaasd toen er na een tijdje daadwerkelijk 2 agenten in mijn blikveld verschenen met de vraag of ik misschien mezelf van deze stoep zou kunnen verwijderen. Ik vertelde hen dat dat geen probleem was maar dat ik graag even mijn experiment wilde afmaken. Ik had het idee dat ik nog ongeveer 10 minuten moest blijven liggen. Door praten hielden we elkaar nog even aan het lijntje.
En wat er toen gebeurde wil ik graag in de klas bespreken na het vertonen van het filmpje dat dit experiment heeft opgeleverd en dat vakkundig door Barry in elkaar is gedraaid.

Groetjes

Een week later..

Ik ben dinsdag een geluidsopname gaan maken. Heel leuk maar er is meer. Ik vraag me af hoe je een straat tot je moet laten spreken. In mijn hoofd verschijnt een beeld van bakstenen lippen die vermoeid met zware basstem het verhaal van de straat vertelt, de Visstraat in dit geval. Maar moet ik dit wel zo letterlijk nemen? Ja....., waarom niet?

En dus komen we weer bijeen op donderdag 11 september. We hebben onze portfolio's meegebracht en komen vervolgens tijd te kort om nog iets met de Visstraat te doen.

Zaterdag 13 september, nieuwe ronden nieuwe kansen. Nadat we met de klas bijeen hebben gezeten en onze plannen van aanpak aan elkaar hebben geopenbaard gaat iedere projectgroep zijns weegs.

Wij hopen niet al onze geheimen prijsgegeven te hebben en spoeden ons voor nader beraad naar de kantine alwaar we op fluistertoon verder beraadslagen over wat te doen. Omdat we in de stellige zekerheid verkeren dat we op de goede weg zijn gaan we nog even bij het paleis langs om Bart en Mels te vertellen dat we wel wat beters te doen hebben dan wat later alles wat we besproken hebben te verklappen in de klas. Helaas blijken onze briljante plannen hooguit een leuk begin en het delen van ideeen met anderen juist de bedoeling.

Na deze koude douche hebben we nog maar een kwartiertje om naar de Visstraat te gaan dus we moeten voortmaken.

Gelukkig kunnen we elkaar vinden in het idee om de opdracht enigzins letterlijk te nemen dus we hebben de neuzen redelijk dezelfde kant uit staan.

Waar waren we gebeleven?

Projectdag 1, 7 september...

Projectgroep : Yenli, Shiva, Barry en Maria

Ik mag kaartdarten en veroordeel ons zodoende tot de Visstraat als project gebied. Iedereen lijkt daarmee enigzins verheugd. De Visstraat is een zgn doorloopstraat van station naar binnenstad en weer terug. Een drukke straat die ons vast een heleboel te vertellen heeft.

We wandelen de straat eens in om een eerste indruk te krijgen van wat ons te wachten staat. Daarbij neem ik de camera ter hand. Ik vind dit reette spannend want ik stap niet zo graag met mijn camera in de hand rond tussen mensen. Affijn ik moet er toch een keer aan en dus schiet ik een paar plaatjes.

Weinig mensen die door deze straat lopen moeten er ook zijn. Er zitten wel een paar winkeltjes schoenen lijken in zo'n 'doorloopstraat' wel aan te slaan, ik tel er vier. Een juwelenzaak met een zeer tot mijn verbeelding sprekende verkoopster. Ik waan me even in Istanbul.

En natuurlijk zijn er de nodige eet- en drinkgelegenheden in de Visstraat waar de passant na een lange reis of een hoop gewinkel de dorst kan lessen of een hapje kan eten. Voor elk wat wils moet ik zeggen maar Kees Kroket springt wel direct in het oog. Misschien is het het reusachtige kauwgomballen automaat dat mij naar de snackbar lokt? In ieder geval ziet het er lekker ordi uit in de toch wel een beetje sjieke Visstraat.

Aan een kant ligt de straat open maar dat is helaas niet om een spannend geheim van de straat bloot te leggen. Er komt een opstapplek voor een rondvaartboot dus nee daar zal ons verhaal waarschijnlijk niet beginnen.

Wel staat er in de straat het een en ander aan bovenwoningen leeg, kraken? Van de lege bovenwoningen worden mijn ogen naar de zeer aantrekkelijke lampen geleid die de straat met al haar geheimen aaneen smeed tot een nog nader te ontdekken verhaal.

'De straat verteld, de straat vertelt'

Ok nu ben ik klaar voor het echte werk?

Als ik het allemaal goed begrijp moet ik hier nu van alles over mezelf en mijn leven gaan neerschrijven. En wie weet zal eruit blijken dat ik op de een of andere manier een bepaalde vooruitgang boek in de toekomst. Ik heb thuis geen internet dus van daaglijks verslag zal in den beginne nog geen sprake zijn.

verder weet ik het nu even niet dus ik neem aan dat ik hier zo nog op terug ga komen

FF Uitproberen.....

Doe jij het???
Ik ben een digibeet!