titel

Deze week is een beetje een rommeltje. De les van afgelopen zaterdag was ok. We lieten wat matriaal zien dat we verzamelt en gemaakt hadden. In de groep werd dit besproken. Het filmpje kreeg kritiek. Het bevat zeker goede elementen maar werd toch ook juist als te gestyled en populair beschouwt.
De op-de-straat-lig-actie riep veel vragen op. Dat was uiteraard ook de bedoeling maar ik had zelf het idee dat er naar aanleiding van het filmpje de verkeerde vragen werden gesteld. Ik was van mening dat het allemaal om het politie optreden leek te draaien en dat kijkers van het feitelijke experiment werden afgeleid. Namelijk hoe het voelt om de Visstraat te zijn.

Na de les kwamen we bij elkaar en er was een hoop door elkaar heen gepraat en gekrakeel. We vonden er uiteraard allemaal iets van en het is erg moeilijk om op een lijn te komen met elkaar. Misschien is dat ook niet mogelijk maar je probeert wel allemaal je eigen deel in te brengen om tot een uitgebalanceert geheel te komen. Zo deden we om beurten weer een duit in en uit het zakje en jawel er begon zich een beeld te vormen.
Als we onze ervaringen wilden delen met mensen over hoe het is om de Visstraat te zijn dan zouden we de straat moeten voorzien van onze zintuigen. We zouden in de huid van de straat moeten kruipen en onze oren, ogen, neus, mond en huid goed de kost moeten geven. Vol frisse tegenzin liepen we weer richting Visstraat in de veronderstelling helemaal op de goede weg te zitten.
Ik heb fatsige filmpjes gemaakt met mn telefoon. We wezen elkaar op de ranzigste drollen en kleverigste stukken kauwgom. Persoonlijk vond ik dat erg inspirerend en leverde het mijns inziens veel matriaal op. Een straat is toch wel smerig en juist de pisvlekken en sigarettenpeukjes lijken een goeie aanleiding om je te verdiepen in wat een straat ruikt, proeft, hoort, etc.....
Zoals dat in groepen vaak het geval is werden we allemaal meegevoerd door enthousiasme en raakten we de feeling een beetje kwijt. We willen graag overbrengen wat wij voelen en zien maar daardoor ga je eigenlijk teveel vertellen. Je kunt je groepsgenoten al niet eens uitleggen wat je voelt en ziet en hoort laat staan de klas de kijker de wereld... Iedereen heeft nu eenmaal eigen ervaringen en misschien moeten we dat gewoon accepteren en niet al te erg de nadruk gaan leggen op wat we zelf zien maar op wat we willen laten zien. De kijker zoekt het verder zelf maar uit. Deze boodschap deelde Bart ons zo'n beetje mee maar het kwartje begon bij mij pas op de fiets naar huis een beetje te vallen.
Nu ben ik wel van mening dat onderzoek naar eventuele zintuiglijke waarnemingen mijns inziens wel stof oplevert. Zo heb ik beelden gezocht bij wat een straat ziet, hoort, ruikt etc...
Zo kwam ik eigenlijk pas echt tot de ontdekking dat je kijkers als kleine kinderen gaat behandelen als je alles uit gaat leggen. En ook dat het helemaal niet spannend is voor jezelf om op die manier met een onderwerp bezig te gaan. Het verveelde me eigenlijk en ik hoopte dat ik iemand uit de groep bereid zou vinden om vandaag te filmen.

Nou dat filmen wordt donderdag en zo weet ik vooral wat NIET te doen en een beetje wat WEL te doen.