Gisterenavond mijn snode plannen omtrent in het donker, pinhole foto's maken van een toehappende mond getracht uit te voeren. Heel graag had ik een gebit als een kerkhof gefotografeerd of minstens een op een fietsenrek gelijkende, maar in mijn kennissenkring bevinden zich niet zo veel mensen met een slecht gebit dus dat feest ging effe nie door.

Dus geprobeerd iets bevredigends te maken van de opengesperde muil van een vriend. Uiteraard ontbrak het aan de broodnodige tijd en verder weet ik vaak niet helemaal precies wat ik wil en wat ik moet dus ik begin maar gewoon ergens en hoop eigenlijk een beetje op een redelijk resultaat. Tsjessis, een foto ensceneren is gecompliceerder dan ik had gedacht. En ja nu weet ik niet zo goed wat ik met het resultaat aan moet.

Ik vind zoals gewoonlijk een paar foto's wel aardig gelukt maar wellicht komt dat wel omdat ik de ballen verstand heb van fotografie en dus zoveel wel gaaf vind. Bovendien vraag ik me een beetje af of die paar foto's wel het verhaal communiceren dat ik wil vertellen. Welk verhaal wil ik eigenlijk vertellen. Meerdere verhalen beginnen geloof ik een beetje door mekaar heen te lopen en zoals wel vaker het geval is in deze wereld zijn ze niet meer zo goed van elkaar te onderscheiden. Ik lijk door de foto's die ik nu heb gemaakt het verhaal te vertellen van Harry hamburger die alleen op een prullenbak wordt achtergelaten en vervolgens een vreselijke dood tegemoet gaat door op gegeten te worden door de een of andere slechterik (met een goed gebit). Verleiding en de consumptie in een gepersonificeerd jasje.
Vanavond nog maar een poging wagen???
Maar waneer moet ik die hufters dan af laten drukken?