Afijn, burger dus.

Daar het steeds vroeger donker wordt de laatste tijd, maak ik al mijn foto's ook in het donker. Zowiezo heb ik iets te leren op foto's in het donker schieten, gebied (zie vorig bericht). Alles tesamen bevind ik me dus in een donker tijdperk dus ik ga noch effe door borduren op het donker,in het donker.

Gisterenavond bij het licht van een uitgedoofde kaars een pinhole camera van mijn digitale vriend gemaakt en met behulp van een hoofdlampje een paar fotootjes geschoten. Ik had aanvankelijk verwacht dat het hele wazige en onduidelijke foto's zou opleveren maar de resultaten waren eigenlijk best scherp (zie hierboven) en wat mij betreft ok.

Ik ben er een beetje tevreden mee omdat ik me soms afvraag of al dat leven in een bus op een donkere en bemodderde camping waar hout gezaagd dient te worden voor warmte en waar geen stroom is op het moment, niet in mijn nadeel aan het worden is. Nou je mag het resultaat kut vinden ik vind het redelijk reette en dus wil ik nu de andere foto van het tweeluik met de pinhole camera maken en uiteraard wederom in het donker.

Ik denk ook dat dat bij het vervolg van de eerste foto hoort. Het nuttigen van voedsel uit prullenbakken en containers is stiekeme aangelegenheid die het daglicht maar moeilijk kan verdragen. Bovendien zijn het vaak dezelfde figuren, mensen die er een beetje aan de rand van de samenleving bij bungelen, die zich tot deze consumptievorm gedreven voelen. Uit gebrek aan geld of uit gebrek aan sociale vaardigheden proberen ze zich zo 'onopvallend' mogelijk door de stad te bewegen. Ik denk dat deze consumptievorm in de westerse wereld een stadse aangelegenheid is omdat je redelijk makkelijk in leven kunt blijven door het consumeren van gevonden voedsel. Bovendien trekt de stad mensen van zeer divers pluimage aan waaronder die die liever ongekend door het leven gaan ( laten we het hier even niet hebben over de vraag of Den Bosch een stad of dorp is) en zich graag laten verleiden door een balancerend burger op de rand van de afgrond...uh prullenbak. Ze doen me denken aan ratten die altijd wel weer ergens een maaltje vandaan weten te toveren en juist hun voordeel doen in een rijke weldoorvoede volgevroten omgeving waar overconsumptie de regel is en waar aan iedere verleiding met volle overgave gehoor wordt gegeven. Tot zover mijn geraaskal van vandaag....