Zo moest ik heute ochtend weer vroeg aantreden om mijn steentje bij te dragen aan de individuele samenleving (???) waarin ook ik tracht te leven. Treurend om het feit dat ik zo weinig tijd heb voor dit project door dat oh zo noodzakelijke werk zat ik redelijk slecht gehumeurd in de vrachtwagen op weg naar A'dam.
Meestal kan ik op dergelijke dagen geen zinsconstructies maken van woordenstromen in mein kopf maar vandaag klaarblijkelijk wel.
Zo heb ik een verhaal, (welliswaar vol gaten, maar wel een verhaal) dat in een kort tijdsbestek óver kan komen (denk ik) op kijkers, bedacht.
Oeps, gekunstelde zinsconstructie....nogantoe!
Zo gaat de vrachtwagen rijdende knaap (vriend van het meisje en vader van het kind) ten tonele verschijnen in telefoongesprekken en een foto op haar buro(?), met vrachtwagen uiteraard. De gesprekken die ze voeren zou ik in die zin kunnen dirigeren door onderwerpen aan te reiken waarover ze het kunnen hebben. Dit kan dan over eventuele moeilijkheden gaan waar met name zij tegenaan loopt.
Als zij met hem aan het bellen is zou ik willen proberen of het mogelijk is haar intiem en eenzaam neer zetten. Verder gebruik ik beelden uit haar 'alledaagse' leven en laat haar daarin minder eenzaam lijken. Wat in feite ook het geval is. Haar huisgenoten en gewone vrienden zijn er tenslotte wél voor haar. Maar juist die ene die ze nu zo hard nodig heeft, regelmatig niet.
Ik wil wel de nadruk leggen op het veganisme, vooral aan het begin van de film. Later verdwijnt dat misschien wel een beetje naar de achtergrond, en dan neemt de zwangerschap een grotere plaats in.
'T is maar een ideetje.....één van de vele.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten