Hatsjiekadee-overflakkee

En nu het werk erop zit is het afwachten tot de dag des oordeels, slik!
Afgezien van de nachtmerrie die wellicht iedereen uit de klas vannacht heeft bezocht, dat wát mis kan gaan bij de presentatie gáát mis, voel ik me weer helemaal het kippetje.
Na dinsdag werd het uiteraard alleen maar nóg doller. Ik vergat zo'n beetje te eten en te slapen, premiere had me geheel in haar macht, ik kon werkelijk aan nix anders meer denken. Niet meer overnieuw beginnen dacht ik op een bepaald moment, je moet gewoon met één ding doorgaan en dat tot een goed einde proberen te brengen.
Tot op het laatst getwijfeld, gewikt en gewogen....
Na een tijdje kon ik totaal niet meer beoordelen of ik nog wel inhoudelijk bezig was of dat ik louter liep te miereneuken over pieterpeuterige aangelegenheden.
Gelukkig boden nietsvermoedende huisgenoten uitkomst, hoewel Arthur na drie dagen minstens zo gehersenspoeld was als ik en op den duur nauwelijks nog een zinvolle opmerking uit z'n strot kon krijgen, we kunnen geen Andre meer horen of zien!
Al met al was het weer een buitengewoon leerzame periode waar ik nu al met veel genoegen op terug kijk.
Samenwerking met Linda was, afgezien van een onzekere start reette ok. We houden er een totaal verschillende werkwijze op na en dat kwam al snel aan het licht. Onder het genot van een biertje daarover gecommuniceerd en dat was het beste wat we hadden kunnen doen. Linda heeft de spits afgebeten met haar interview met Eric en dat heeft mij zeker geholpen voor de mijne. Eric en Andre zijn absoluut elkaars tegenpolen dus dat heeft voor de broodnodige afwisseling gezorgd. Waar Eric maar bleef babbelen viel Andre een beetje stil. Twee alleraardigste fotografen hoor die Eric en Andre. Wat ik wel grappig vind is dat amateur of prof, spraakzaam of stil, over bepaalde zaken aangaande fotografie zijn bijna alle fotografen het wél degelijk eens. De wijze waarop een foto dient te communiceren bijvoorbeeld en de invloed van digitale fotografie ten opzichte van de immer verheerlijkte analoge fotografie op het fenomeen fotograaf.
Kortom het was leerzaam, we hebbe gelachuh en 'ach ja, het houdt je van straat'....

De vormstudies hebben al met al wel zeker een bijdrage geleverd aan het hele tot-stand-komings-proces, hoewel ik aan het begin van dit project behoorlijk twijfelde aan het nut ervan voor mij, verpersoonlijking der hardleersheid!

Ik zie dat mijn blog uit louter text bestaat de laatste tijd en beloof mezelf bij deze (wederom?) plechtig dat ik daar de aankomende tijd verandering in ga proberen te brengen, och arme visueel georienteerde Leser und Leserinnen!
Wil ik dit project toch nog graag even afsluiten met woorden en niet met een plaatje(gniffel)....

"Was ist das Schwerste von allen?
Was dir das Leichteste dunket.
Mit den Augen zu sehen, was vor den Augen dir liegt".

En zo is't maar net, van niemand minder dan die bovenste beste ...!