Marseille was een alleraardigste belevenis kan ik wel zeggen. Thanx to Linda die een reette leuk hostelletje voor mekaar had weten te boxen en met wie het bovendien naar believen klikte. We hebben ons kostelijk vermaakt en vele foto's geschoten die ik momenteel op de een of andere manier tracht te definieren, of op te delen, of te categoriseren, ofzo....
In een container heb ik een paar ouwe foto's gevonden en in en supermarkt een onleesbaar boodschappenlijsie dus ook die kunnen eventueel mee gecategoriseerd worden tot een sterk lulverhaal.
Dag één begaven we ons naar leCorbusier, la Cité Radieuse', jaja er is heus nog wel wat meer voorbereiding geweeste dan tot nog toe door, ik geloof, Bas werd aangenomen. We schoten ons te pletter maar helaas was het een enigzins grauwe dag waardoor gefotografeerde vormen enigzins aan mekaar vast lijken te zitten. (Jos wees mij hierop toen ik de grijze lucht a la Bernd en Hilla Becher verheerlijkte, en ik moet toegeven, het is waar...de gebouwen plakken aan elkaar.)
Die avond was een dolle boel omdat een paar klasgenoten in ons hostelleke langs kwamen en de wijn overvloedig stroomde en Whisky ook geloof ik... Hoe dan ook was het reette gezellig en dat vond housekeeper Jean maar nix dus begaven we ons op zijn commando naar buiten. Nadat we wat te smoken hadden geritseld en tot ons aller grote eer werden aangehouden door de Franse smeris om waarschijnlijk een lul reden, een beetje zitten spacen in de een of andere botanische tuin. Toen Linda als een zombie voorbij kwam gewandeld kreeg ik de indruk dat de avond ten einde was en dus keerden we onder escorte terug naar ons hostel, boy's bedankt hoor!
De dag erop viel de kater eigenlijk heel erg mee dus besloten we om na de nodige stokbrood en enkele liters sap maar weer de benenwagen te nemen, deze keer naar het museum voor contemporary art aldaar... Eindelijk een heuse Daniel Buren mogen aanschouwen, ik was verheugd en ben dat nog steeds! Saai is niet erg, saai is leuk!
Daarna geloof ik dat de kater er toch harder inhakte dan aanvankelijk gedacht, het ene moment compleet bescheten en het andere moment hoopvol ok maar altijd van korte duur.... Maar weer gaan lopen, eerst naar zee en eenmaal aan zee langs de kust naar het centrum. onderweg nog even een ouwe wijk ingedoken, heel mooi en authentiek maar mij eigenlijk niet saai genoeg, voor het eerst voelde ik me een echte toerist, al kiekjes schietende compleet verkeerd gelopen en weer bij start uitgekomen, dat moet onze straf geweest zijn voor de lamme nacht ervoor! Toen we eenmaal in het centrum aan kwamen troffen we onze klasgenoten op het terrasje van een lelijk cafe, Brasserie genaamd....
Oh daar is de concierge we gaan sluiten.......maar de foto's dan?????
Die komen de volgende keer!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten