10 minuten...

De dag van noeste arbeid was fotografisch gezien ietwat gecompliceerd in die zin dat ik geen duidelijk concept voor ogen had. Hoewel ik me had voorgenomen de beste dag gedetailleerd onder de loep te nemen wist ik simpelweg niet wat me te wachten stond. Om 8.40u maakte ik mijn eerste foto (gelukkig had ik een heel leuke collega, Pierre bedankt)maar ik kende de vrachtwagen niet en vond het moeilijk om steeds nieuwe details te vinden die nog wel de moeite van het fotograferen waard zouden zijn. Ik was ook niet de hele tijd in de gelegenheid om foto's te maken dus heeft de dag een beetje een verknipt beeld opgeleverd van een detail, omgeving en situatie kluts. Maar wel interessante beelden, ik moet nog zien hoe ik ze in dit verhaal ga integreren.
Juist nu ontdek ik hoe zeer een concreet concept van belang is.
Een ander aspect dat me bezig houdt is welke dagen het beste met elkaar communiceren. Ik heb nog nooit zoveel foto's opgeplakt en afgehaald in mijn leven en zal deze hoeveelheden niet vaak meer gaan evenaren maar het levert een spannend beeld op wat ik vooral merk aan mijn huisgenoten die het nogal freaky vinden dat ik me omring met mezelf......zo had ik het nog niet gezien,ahum...

In elk geval heb ik nu dus de portretten reeks, de serie waarin ik de omgeving waar ik op dat moment ben heb gefotografeerd, de 'wat ben ik op dat moment aan het doen' serie, de dag van noeste arbeid, gisteren heb ik de mensen in mijn omgeving gefotografeerd en als er niemand was een muur en als er geen muur was de grond. Vandaag fotografeer ik de situatie waarin ik verkeer....dus ook zometeen op school blablabla....
Ik ben van plan om deze hele grappenmakerij morgen te gaan ophangen in school (ik heb reeds een ruimte gereserveerd) en ook die dag te gaan fotograferen en dan zaterdagochtend erbij te hangen...
Wanneer is mijn dagboek af??

Slechte timing!

En toen ik me dus vanmorgen wederom laafde aan een foto per 10 minuten en veel knip en plak werk omtrent de reeds geschoten portrettekes belde het uitzendbureau dat ik ben aangenomen bij het bedrijf waar ik onlangs heb gesolliciteerd en dat ik morgen kan beginnen.....slik
Waarom nou weer uitegerekend morgen, Murphy hartelijk dank voor je geweldige bijdrage aan mijn project!
Hoe dan ook heb ik maar doorgegeven dat ik iedere 10 minuten een foto ga maken maar of dat ook gaat lukken weet ik niet echt want ik kan moeilijk mijn toekomstige collega's direct een camera onder de neus duwen!? Affijn dit wordt dus nog een spannend verhaal, word ik binnen een dag ontslagen of wacht mij een bloeiende cariere in het bedrijf dat zuurstof levert aan terminale patienten....
Vandaag een serie gemaakt van mijn bezigheden op deze zonovergoten dag die dus te hectisch was om waar te zijn. Nu nog even op de koffie alle andere projecten bij langs en volgens mij zit ik dan nog steeds (hoewel volledig de weg kwijt) toch de goede kant op....
Wil ik graag ter afsluiting nog een dramatisch verhaaltje voor het slapen gaan aandragen, over slechte timing gesproken, wederopstanding tijdens de NVU demo...
Welterusten.

Knalluhhhh met die balluhhhh

Vanmorgen om 8 uur ratelde de wekker en behoorlijk aangedaan schoot ik mn eerste prentje.
Ik heb een paar tips gekregen en daar kan ik zeker wat mee. Ik ben blij dat mijn gevoel eindelijk grip te hebben op deze opdracht werd bevestigd want soms is dat nodig, dat blijkt. Maar nu kan ik er helemaal voor gaan en dienen de mogelijkheden zich in grote getale aan. Beter laat dan nooit!!
Zo heb ik dus besloten om vandaag de omgeving waarin ik leef vast te leggen zonder de directe relatie tot mij. De tip van Bas luidde om mijn hoofd uit de foto's te knippen en zo te zien of de achtergrond zelf ook iets te melden heeft. Ik ga dat morgen doen maar vandaag heb ik dus ook opnieuw omgeving foto's gemaakt van de plek waar ik ben op het moment dat de wekker weer eens reutelt omdat ik (opnieuw) van veraf steeds closer mijn dag onder de loep wil nemen. Het advies van Michiel was om mensen in mijn omgeving te fotograferen en misschien close ups te maken van elementen.
Uiteraard gaat het hele proces zelf ook weer een belangrijk fotografisch element in de vertelling zelf worden want ik ben er immers erg intensief mee bezig. Ik heb dus vandaag gefotografeerd dat ik de portretten weer op hang tussen de bezigheden van deze slome zondag door. Morgen wil ik de portretten uit knippen en dan ophangen met het restant eronder en de geschoten foto's van vandaag erboven. Morgen is ook de dag dat ik om de 10 minuten een foto ga maken van mijn bezigheden dus dan komt het hele knip en ophang proces ook weer terug in de foto's die ik overmorgen ophang enzovoort....Ben ik te volgen?

Tsja en nu...?

Maar is het wel een dagboek?
Ik versta onder een dagboek eigenlijk niet per sé een saai- maar ook niet per sé spannend verhaal. In mijn geval is een dagboek meestal een registratie middel geweest maar ik kwam tot de ontdekking dat ik niet bij machte was mijn wereld te beschrijven en ben er zodoende weer mee gestopt (na jaren).
Anyway, ik heb dus een week ofzo geleden om de 10 minuten een foto van mezelf gemaakt en dat is wat mij betreft op zich een dagboek vertelling maar geen boeiend verhaal. Ik vind het resultaat overigens wel degelijk boeiend maar er is geen sprake van een antagonist alhoewel het spanningsveld tussen orde en chaos zou de antagonist kunnen zijn... Maar dat blijkt nog niet genoeg uit de serie... Althans ik kan tot nog toe nog niet helemaal de juiste flipkees vastleggen (voor mij is het wel duidelijk maar voor een kijker ook?)
Wat moet ik dus nu doen?
Ik heb er inmiddels zoveel experimenten opzitten dat ik er eigenlijk écht schoon genoeg van heb, bovendien ben ik door mijn tijd voor deze week heen en ik ben nog steeds niet (of alweer niet) op een punt dat ik denk 'daar kan ik mee verder' (wispelturigheid speelt geloof ik ook een drol...uh rol).
Ik heb al veel eureka momenten gehad maar deze vervliegen juist wanneer ik er iets mee wil gaan doen want dan beland ik weer in geconcretiseer en dan blijkt het allemaal toch niet dat wat ik had gedacht/gehoopt/blablabla....(Het gevaar van orde scheppen in chaos?)
Inmiddels heb ik alle foto's van die dag naast elkaar gehangen in mijn kamer en ik vind dat dat een interessant beeld op levert maar we zijn hier goddomme bezig een VERHAAL te vertellen dus dat aannemelijke beeld moet méér worden.




Nu was dus aanvankelijk mijn idee om iets met chaos te doen en de tegenstrijdigheid tussen de ordentelijke wereld en mijn rommelige wereld die daarmee in schril contrast staat met als gevolg een blokkering van het systeem. Zodoende heb ik geprobeerd om uit de foto's van de 'om de 10 minuten een nieuwe foto' dag een aantal portretten te selecteren die de clou van zo'n chaos dag vertellen.
Vervolgens bleek dus inderdaad dat fictieve elementen onontbeerlijk waren voor het te vertellen van dat ene Nijntje Pluis verhaal (dit had ik dus ook wel verwacht) en dus heb ik drie paralelle verhaaltjes gemaakt. 1) Zelfportretten die een bepaald gevoel uitstralen. 2)De emotie geprobeerd te versterken door een synoniem uit de natuur te plukken en vervolgens 3) een aards beeld die de mogelijke veroorzaker van de emotie bij de persoon die je ziet laat zien. Ben ik nog te volgen?


Aldus het resultaat, te zien hierboven....en ja mijn vorige blogbericht ging ook hierover maar toen bleek ik weer teveel door te redeneren waardoor alle verzamelde en gecategoriseerde ideeen opnieuw naar onduidelijkheid leken te leiden. Versimpelen dus maar weer, maar wat is hier nu nog dagboek aan?
Bijna heb ik de neiging weer overnieuw te beginnen maar ik probeer me in te houden en dus tiep ik nu maar weer raak zodat ge (beste leser und leserinnen) wellicht enigzins begrijpen hoe bij mij deze opdracht verloopt.
Ik heb inmiddels drie dagboekverhalen bedacht (los van de drie met elkaar corresponderenden) maar mijns inziens ontbreekt bij allen enige diepgang omdat ik me dus nu weer op drie verhalen heb gericht, ik troost me echter met de gedachte dat ik met één verhaal ook vast zou zijn gelopen. Hoewel de focus overigens wel op het chaos verhaal lijkt te liggen.
Ik heb verder 'een dag uit het leven van een krakende kraker' enigzins geoptimaliseerd en een 'op weg naar werk' serie uit de (100-den) kliekjes in elkaar geflanst.
Overigens is stopmotion voor mij weer even van de baan want ik kan geen computer en premiere en ook geen photoshop meer zien!!!!!
En nu ga ik maar weer eens naar Philipe....
En morgen heb ik een sollicitatie gesprek.....

Is dit wellicht de juiste flipkees?

Wie schuift die blijft, wordt, is.....zal komen, tot iets, maar wat?

Heeeeeeeel veeeeeeel foto's laten afdrukken en meer geschoven dan ooit in me leve en ja hoor daar kwam een vertelling tevoorschijn.
Doordat ik om de 10 minuten een foto had genomen van mijn eigen tronie kwam ik tot de ontdekking dat ik met enige regelmaat een beetje een waanzinnige blik in mijn ogen heb en dat heeft in mijn hoofd naar het verhaal van een flip-kees geleid (een beetje aandikken is wel noodzakelijk ja, dat heb ik wel ondervonden).
Met mijn eigen portretten als beginpunt en foto's van de natuur als synoniem voor de op dat moment heersende stemming. Foto's van orde en zooi wisselen elkaar af in samenspraak met de stemming en portret foto's en versterken zo het verhaal van een persoon die het allemaal nét even iets teveel wordt. Orde en disorde blijven de belangrijke elementen in mijn verhaal en de spanning tussen die twee (hoop ik) het probleem. Zal de flip-kees de zaken op tijd weer op een rijtje krijgen?




(under construction dussssssss...)